Συνάδελφοι,

Μελετήσαμε πολύ προσεκτικά την ανακοίνωση του Διευθύνοντος Συμβούλου και επισημαίνουμε το προφανές για την «αναγκαία ευελιξία και προσαρμογή» :

Αυτή η αναγκαιότητα δεν είναι κάτι νέο για την Εθνική Ασφαλιστική!

Πάντα  η Εταιρία χρειάζονταν την ευελιξία και την δυνατότητα προσαρμογής για να ανταποκριθεί στα εκάστοτε νέα δεδομένα και το έπραττε με επιτυχία μαζί με τους εργαζόμενους και τα δίκτυα πωλήσεων. Αντιμετώπισε πολέμους, διχασμούς καταστροφές και τα κατάφερε! Οι αλλαγές ήταν συνταρακτικές: Η εξάπλωση της Εταιρίας σε όλη την χώρα, η μηχανογραφική επανάσταση, η  δημιουργία του εταιρικού δικτύου, οι μεγάλες συγχωνεύσεις των ασφαλιστικών εταιρειών, η διαχείριση του κλάδου αυτοκινήτων με τον ανταγωνισμό των εταιριών χαμηλού ασφαλίστρου. Διαχειρίστηκε την αναδιοργάνωση των κτηριακών της εγκαταστάσεων και τις αλλαγές στον τρόπο εργασίας των πρακτορείων, με την είσοδο της σύγχρονης τεχνολογίας, τις νέες δύσκολες εποπτικές αναπροσαρμογές, την ανάπτυξη της παραγωγής της μέσω της τράπεζας και αντιμετώπισε τις πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρίες, χωρίς ποτέ να χάσει την πρώτη θέση στην Αγορά. Όλα αυτά  έγιναν  με ευελιξία, ανάλυση σε βάθος και έγκαιρη προσαρμογή στις ιστορικές προκλήσεις κάθε εποχής!

Η μόνη μας ασφάλεια είναι η δυνατότητα να αλλάζουμε γράφει ο Διευθύνων στην ανακοίνωσή του και συμφωνούμε. Αλλά ρωτάμε :

Ποιος είναι ο ρόλος της διοίκησης στην διαχείριση της αλλαγής; Πως θα διαμορφωθεί το όραμα από την ανώτατη διοίκηση προς όλο το προσωπικό και τα δίκτυα; Πως η αγωνία και η ανασφάλεια των ανθρώπων της Εταιρίας για το άγνωστο αύριο, θα μετατραπεί σε δημιουργική συμβολή στην κοινή προσπάθεια; Μέχρι σήμερα συμβαίνει το αντίθετο! Ακούγονται συνεχώς απαξιωτικές εκφράσεις για το προσωπικό και με την τελευταία ανακοίνωση, ταυτίζονται οι εργαζόμενοι με αναχρονιστικές καταστάσεις. Ταυτίζονται η πρωτοπορία και η μοναδικότητα της Εταιρίας μας με το «παλιό» και το «παρελθόν», σαν ένας μελλοντικός εργασιακός μεσαίωνας να έχει από τώρα χαραχθεί, από τους διάφορους αδαείς αλλά πρόθυμους καλοθελητές, ως μονόδρομος. Η Eταιρία αυτή, είναι αλήθεια ότι είχε πάντα, ένα σκαλοπάτι ψηλότερα τους εργαζόμενους της σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Φυσικό επακόλουθο για μια εταιρία που φιλοδοξούσε να βρίσκεται στην πρώτη θέση της Αγοράς! Τώρα τι ζητάνε από τους εργαζόμενους; Να λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε μια εταιρία της σειράς; Των 100 ατόμων; Πού κάθε λίγο αλλάζει στελέχη και μισθούς ανάλογα με τις διαθέσεις και τις προθέσεις των διοικούντων της; Πολλά τα παραδείγματα τέτοιων εταιριών στην Ελλάδα και ποιος ο κοινός τους παρονομαστής; Η διαχρονική αποτυχία.

Η Διοίκηση ως οφείλει, έχει απαιτήσεις από τους εργαζόμενους και το κατανοούμε, αλλά πρέπει να τονίσουμε ότι, έχουμε και εμείς πολύ μεγάλες απαιτήσεις από τη Διοίκηση, ειδικά τώρα, προ της μετάβασης στην «νέα εποχή», που η ίδια ευαγγελίζεται. Η βασική μας απαίτηση είναι να μεταφέρει στα στελέχη του νέου μετόχου, ότι οι εργαζόμενοι και τα  δίκτυα πωλήσεων  αυτής της Εταιρίας είναι μακράν τα καλύτερα της Αγοράς και μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά σε ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη. Η Διοίκηση οφείλει να είναι παρούσα και να αίρει τις αμφιβολίες και τις αβεβαιότητες και όχι να τις επιτείνει, αγκιστρωμένη στις εσωτερικές της έριδες, με τα στελέχη της να διαγκωνίζονται ποιος θα προτείνει την «χειρότερη» λύση για τους εργαζόμενους, με την τυφλή ελπίδα να παραμείνουν στην θέση τους λίγο ακόμη. Άραγε έτσι δεν μετατράπηκε μια απλή παράταση δυο μηνών της Σύμβασης και του Κανονισμού, που από ηθική υποχρέωση ο Σύλλογος πρότεινε για να διευκολύνει, από τυπική υπόθεση σε σίριαλ με τίτλο «Αφού θα τους δώσουμε κάτι, ας πάρουμε ότι μπορούμε»;

Εμείς, ως ΔΑΚΕ, δεν βλέπουμε την εργοδοσία και τους εργαζόμενους σαν εχθρούς, που ο ένας κερδίζει μόνο όταν χάνει ο άλλος, ούτε πιστεύουμε στην αναπόφευκτη σύγκρουση που θα οδηγήσει στην νίκη του ενός έναντι του άλλου. Δεν έχουμε ιδεολογικές αγκυλώσεις για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εταιριών. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι, η εργοδοσία και οι εργαζόμενοι μπορούν να βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις στα προβλήματα και να στηρίξουν θεσμούς, όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.  Η ισχυρή συνδικαλιστική παρουσία και η δυναμική εκπροσώπηση των εργαζομένων από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, δεν δημιουργεί συνθήκες τυφλής σύγκρουσης ή συνδιοίκησης, αλλά συνθήκες ομαλότητας, εργασιακής ειρήνης, υπευθυνότητας και εν τέλει επίτευξης των στόχων και του οράματος κάθε Εταιρίας.

Η Εθνική Ασφαλιστική αξίζει μια Διοίκηση με άποψη και όραμα που θα πιστεύει ακράδαντα και θα πείθει τον (οιονδήποτε) Μέτοχο ότι, η Εταιρία είχε διαχρονικά και έχει και τώρα το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της Αγοράς. Θα πιστεύει ακράδαντα και θα πείθει τον (οιονδήποτε) Μέτοχο ότι, το σημερινό ανθρώπινο δυναμικό της πρέπει να είναι η μαγιά για να δημιουργηθούν τα αυριανά στελέχη, που θα οδηγήσουν την Εταιρία στο μέλλον που της αξίζειι. Θα πιστεύει ακράδαντα και θα πείθει τον (οιονδήποτε) Μέτοχο ότι, οι από κοινού συμφωνημένες, συμβάσεις προσφέρουν την αναγκαία συνθήκη σταθερότητας, που οδηγεί στην εξέλιξη και την πρόοδο της Εταιρίας.

Οι στιγμές που ζούμε είναι πραγματικά σημαντικές για την Εταιρία και είναι τρομερό λάθος να  υπονομεύεται ο διάλογος και να εντείνεται η ανασφάλεια των εργαζομένων με πρόχειρες και τεχνητά αδιέξοδες σκέψεις και ενέργειες.

Καλούμε τη Διοίκηση, έστω και αυτή την τελευταία στιγμή, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και στο ανάστημα που επιβάλει η θέση της ως Διοίκηση της Ηγέτιδας Εταιρίας της Αγοράς και να καθίσει με τον Σύλλογο τον εργαζομένων στο τραπέζι του ειλικρινούς διαλόγου, για συμφωνία και υπογραφή ΕΣΣΕ και ΕΚΕ, που να αξίζουν στους ανθρώπους της. Σταματήστε να λειτουργείτε φοβικά απέναντι στους εργαζόμενους και προχωρήστε στις ενέργειες που θα δείξουν ότι, κατανοείτε την αγωνία όλων μας για το μέλλον, αναγνωρίζοντας πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση της αλλαγής ακόμα και για εσάς τους ίδιους.

Συναδελφικά,

Η

Σ.Ε.