Η γενιά μου εμπνεύστηκε από την επανάσταση του Πολυτεχνείου, γαλουχήθηκε, πολιτικοποιήθηκε, ενώθηκε με τη γενιά του Γρ. Λαμπράκη 1 - 1 - 4 και φυσικά με τους πιο μεγάλους που είχαν ζήσει και τον εμφύλιο τη δεκαετία του '40 και προσευχόντουσαν να μην σκοτωθούμε μεταξύ μας.

41 χρόνια το Πολυτεχνείο έγινε ποίημα, τραγούδι, σύνθημα, φως για κάθε νέο που διεκδικεί το αύριο. ''ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' τι ωραίο σύνθημα, επίκαιρο όπως κάθε αγώνας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ειρήνη είναι δίκαιος.Δυστυχώς πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε από δήθεν επαναστάτες.

Άλλες παραποιήθηκε για να εξυπηρετήσει συμφέροντα ακόμη και λαμόγια ως δήθεν δημοκρατικούς πολίτες. Το Πολυτεχνείο είναι στην καρδιά μας όπως κάθε μάχη για καλό, αλλοίμονο στους μικρούς ανθρώπους που το εκμεταλλεύονται ακόμη και σήμερα να μείνουν μεγάλοι.Ανόητοι γράφουν συνθήματα σε τοίχους νομίζοντας ότι επηρεάζουν τον κόσμο και όταν έρχονται ψηφίσματα καταδίκης για τέτοιες αλήτικες συμπεριφορές (γιατί αλητεία είναι να χαλάς τον τοίχο του άλλου) υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα ψηφίζουν. Η βλακεία στο μεγαλείο της. Δεν γίνεσαι αγωνιστής ούτε ηγέτης γιατί προπορεύεσαι στη ζημιά και την ασχήμια σε κάθε μέρος που περπατάς. Δεν τιμάς αγώνες με το να σπας ή να δικαιολογείς αυτούς που τα σπάνε.

Δεν λέγεσαι δημοκράτης όταν θεωρείς τους άλλους κατεστημένα και δεν σκέφτεσαι ότι εσύ μπορεί να ήσουν ή να είσαι κακής ποιότητας κατεστημένο.

Οι Αγωνιστές όσο πιο πολλά προσφέρουν τόσο πιο πολλά χρωστάνε. Στερούνται, χάνουν από τον εαυτό τους και όχι καταστρέφοντας περιουσίες άλλων για να πετύχουν ιδίων όφελοςΕπιτέλους ας αναγνωρίσουμε και ας σεβόμαστε την προσπάθεια του καθενός.

Ας αφήσουμε τις κορώνες και ας ασχοληθούμε για πατρίδα και βελτίωση της καθημερινής μας ζωής.

Ας τιμήσουμε την επέτειο με ένα γαρύφαλλο.

Ο αγώνας δικαιώνεται πάντα με νέους αγώνες.

Η Σ.Ε.