Στο σύλλογο μας υπάρχουν εκείνες οι φωνές που επιμένουν αγωνιστικά.

Ενάντια στην τρομοκρατία και στις σχεδιαζόμενες απολύσεις.

Το τελευταίο διάστημα είναι εμφανές σε όλους μας πως στην εταιρεία διαμορφώνεται ένα πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας. Μοχλός σε αυτό αναδεικνύεται η νέας μορφής «αξιολόγηση», την οποία προϊστάμενοι και στελέχη συνοδεύουν ανοιχτά με απειλές μαζικών απολύσεων-εκκαθαρίσεων.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά τη θέση μας ότι η πολιτική αυτή της Εταιρίας δεν είναι ούτε περίεργη ούτε σε λάθος κατεύθυνση όσο αφορά τα συμφέροντα και την κερδοφόρα πορεία της, όπως την χαρακτήριζαν και ακόμα χαρακτηρίζουν οι περισσότερες παρατάξεις του συλλόγου.

Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα ότι η κερδοφόρα πορεία της Εταιρίας και η απόσπαση μεγαλύτερου κομματιού από την ασφαλιστική αγορά έχει προϋπόθεση το γκρέμισμα των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Η αύξηση του χρόνου εργασίας, το κλίμα τρομοκρατίας, η απαλλαγή από εργαζόμενους με δικαιώματα μέσω ¨εθελούσιων¨, η εντατικοποίηση και οι υπερωρίες με την αξιοποίηση και της τηλεργασίας είναι στόχοι της εταιρίας για την δική της ανάπτυξη στον κλάδο. Με αυτό τον τρόπο σκοπεύει να αυξήσει την παραγωγικότητα.

Η κατεύθυνση αυτή της εταιρίας ενισχύθηκε μετά την υπογραφή της νέας επιχειρησιακής σύμβασης και μια σειρά υποχωρήσεις που αυτή περιλάμβανε σε εργασιακά δικαιώματα, σε ωράριο κ.α.

Ταυτόχρονα έχει σημασία και ο τρόπος που υπογράφηκε η συγκεκριμένη σύμβαση. Με τους εργαζόμενους αρχικά να εξουσιοδοτούν το ΔΣ του συλλόγου να προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις απορρίπτοντας την πρόταση της εταιρίας, στη συνέχεια όμως εκείνο μετά την πρώτη επιτυχημένη απεργία να δηλώνει ότι είναι καλό τώρα να σταματήσουμε και να υπογράψουμε όποια σύμβαση μας φέρει η εταιρία.

Αυτή η διαδικασία και τα αποτελέσματα της είναι φυσικό να καλλιεργήσουν κλίμα ηττοπάθειας στο σύνολο των συναδέλφων, κλίμα πως το σωματείο δεν θέλει να οργανώσει σοβαρό αγώνα απέναντι στις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Σε αυτό το κλίμα πατά έκτοτε η εργοδοσία και έχει εξαπολύσει πραγματικό πογκρόμ πιέσεων.

Είναι σαφές ότι αυτό το κλίμα τρομοκρατίας δεν μπορούμε να αφήσουμε να εμπεδωθεί, ότι πρέπει να δοθεί άμεσα αποφασιστική συλλογική και αγωνιστική απάντηση.

Στο σύλλογο μας υπάρχουν εκείνες οι φωνές που επιμένουν αγωνιστικά. Ακριβώς γι αυτό, πράγματι το επόμενο διάστημα απαιτείται συστράτευση. Συστράτευση όμως όλων εκείνων των συναδέλφων αλλά και συνδικαλιστών, που «δε βολεύονται» σε ένα σύλλογο-κοινωνικό εταίρο. Που τη διέξοδο από την σημερινή εργοδοτική επίθεση τη βλέπουν στην ανάπτυξη οργανωμένου συλλογικού αγώνα ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας.

Που, εν τέλει, έχουν ως αφετηρία της σκέψης τους ότι οι αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας δεν είναι κάποιο «λάθος», κάποια «εκτροπή» από την πετυχημένη πορείας της Εταιρείας, που δουλειά του σωματείου είναι να την διορθώσει «για το καλό της». Αλλά πως είναι ΑΚΡΙΒΩΣ οι αντεργατικές επιδιώξεις της εργοδοσίας, που αποτελούν προϋπόθεση για τη γιγάντωση της κερδοφορίας της επιχείρησης κι επομένως πως εργοδότες και εργαζόμενοι έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ.

Εμείς σε αυτή την κατεύθυνση θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας. Τόσο σε σχέση με την απάντηση στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας, όσο και σε σχέση με τις ερχόμενες αρχαιρεσίες.

Με σταθμό την ερχόμενη Γενική Απεργία στις 17 Απρίλη, να βγούμε μπροστά!

Ο σύλλογος μας είναι η δύναμή μας. Κανείς δε θα «σωθεί» μόνος. Εκεί πρέπει να συναντηθούμε, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, να τον κάνουμε κάστρο συλλογικής ταξικής συνειδητοποίησης κι αγώνα!