ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Είναι η πολλοστή φορά που δημοσιοποιούμε την ανάγκη ουσιαστικής εποπτείας της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Θέλαμε να πιστεύουμε ότι μια Ανεξάρτητη Εποπτική Αρχή θα μπορούσε να επιτελέσει καλύτερα το έργο της από την μέχρι τώρα διεύθυνση του Υπουργείου, που με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για σωστή εποπτεία διαιώνιζε το πρόβλημα. Θέταμε κάποιες βασικές αρχές για την οργάνωσή της. Τα προβλήματα του κλάδου διαδέχονται το ένα το άλλο. Και τα προβλήματα είναι πραγματικά, είναι υπαρκτά, ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους, θέτουν σε κίνδυνο τα θεμέλια της ασφαλιστικής αγοράς.

Έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί στην ανάγκη εξυγίανσης της αγοράς, από τις διαιωνιζόμενες "εστίες μόλυνσης". Το πρόβλημα φερεγγυότητας των εταιρειών έχει ξεφύγει από το πλαίσιο των μικρών και περιθωριακών επιχειρήσεων, που είτε δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό, είτε δεν είναι σύννομες σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Αρχίζει πλέον να εγγίζει και κάποιες από τις θεωρούμενες "μεγάλες" εταιρείες του κλάδου. Κινδυνεύει το οικοδόμημα ολόκληρο.

Επειδή ακριβώς το πρόβλημα είναι τεράστιο, είναι πολύ δύσκολη και η αντιμετώπισή του. Δεν αρκεί πλέον το μέτρο της ανάκλησης της άδειας, της όποιας εν γένει τιμωρίας κάποιας εταιρείας, του ξεμπροστιάσματος των υπευθύνων. Είμαστε στη φάση όπου μια εξυγιαντική κίνηση, που όμως δεν θα έχει λάβει υπ' όψη της γενικότερες παραμέτρους, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά.

Γι αυτό πρέπει να είναι όλοι πολύ προσεκτικοί. Οι ενέργειες της Πολιτείας αλλά και των εμπλεκομένων μερών πρέπει να διακρίνονται από σύνεση και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ταυτόχρονα με τα άμεσα μέτρα που επιβάλλονται.

Και ενώ όλοι (;) συμφωνούσαμε ότι πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί η εποπτική αρχή, έρχεται το σχέδιο νόμου, (που η Πολιτεία φρόντισε να το γνωρίσει μόνο στην επιχειρηματική πλευρά και όχι σε άλλους φορείς της αγοράς) όπου πέρα από την αλλαγή του Υπουργείου - φορέα εποπτείας, διέπεται από ένα βασικό λάθος λογικής: Δεν νοείται ο εποπτεύων να είναι ο ίδιος ο εποπτευόμενος. Και εποπτευόμενος είναι οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Και η μεν Ένωση των Ασφαλιστικών Εταιρειών συμμετέχει στο 9μελές Διοικητικό Συμβούλιο με έναν εκπρόσωπο, αλλά η διαχειριστική επιτροπή του Επικουρικού Κεφαλαίου που επίσης προβλέπεται να συμμετέχει, ελέγχεται από την Ένωση. Ακόμη, οι αναλογιστές αποτελούν συνήθως διευθυντικά στελέχη των εταιρειών, και, ακόμα, σε κάποιο βαθμό, οι διαμεσολαβούντες σχετίζονται με τις Ασφαλιστικές Εταιρείες. Ακόμα ποιοι θα είναι οι άλλοι δύο εμπειρογνώμονες που προβλέπονται στο Ν/Σ; Δεν θα είναι άνθρωποι που προφανώς θα έχουν άμεση σχέση με τις ασφαλιστικές εταιρείες; Και ακόμα ποιο νόημα θα έχει η παρουσία του εκπροσώπου του Υπουργείου Ανάπτυξης; Του Υπουργείου που έχει χρεωθεί πλήρως το μέχρι τώρα πρόβλημα; Θα είναι προσωρινός μέχρι να "μάθει" ο συνάδελφός του, του Υπουργείου Οικονομικών;

Το έχουμε ξαναπεί: Η διοίκηση της ανεξάρτητης αρχής θα πρέπει να είναι πολυπρόσωπη. Θα πρέπει να εκπροσωπούνται όλοι οι φορείς που εμπλέκονται με την ιδιωτική ασφάλιση: το αρμόδιο Υπουργείο, η Τράπεζα της Ελλάδος, εκπρόσωπος της Ένωσης, των διαμεσολαβούντων, των εργαζομένων, των αναλογιστών, και των καταναλωτών, όχι μόνον γιατί όλους αυτούς τους αφορά άμεσα η σωστή λειτουργία της αγοράς αλλά και γιατί έτσι θα υπάρχει το στοιχείο της αντικειμενικότητας και της διαφάνειας στις αποφάσεις, κάτι που εξασφαλίζεται και με την ύπαρξη αντιθετικών συμφερόντων στη Διοίκηση αυτού του οργάνου. Αυτό είναι το κλειδί της σωστής λειτουργίας.

Εάν δεν συμβεί, (και οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται), θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της αδιαφάνειας, της συγκάλυψης και του συμψηφισμού, όπου τίποτα καινούργιο και ελπιδοφόρο δεν θα προκύψει. Όμως, στο προτεινόμενο νομοσχέδιο, βρίσκονται έξω από την διοίκηση του οργάνου αυτού, δύο φορείς που συμμετέχουν μέχρι τώρα στην επιτροπή ιδιωτικής ασφάλισης, οι καταναλωτές και οι εργαζόμενοι.

Και οι δύο αυτές πλευρές με την δοκιμασμένη γνώση, ανεξαρτησία και σοβαρότητα που έχουν επιδείξει, είναι, ως εκ της θέσεώς των, βασικοί φορείς για να υπάρχει το αδιάβλητο και η διαφάνεια (μέσα στα πλαίσια του νόμου) στις αποφάσεις του οργάνου αυτού.

Πώς θα πεισθεί η Ελληνική Κοινωνία ότι πάει να γίνει κάτι σωστό, πώς θα εμπιστευθεί τον θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης όταν αποκλείονται και οι ασφαλιζόμενοι (καταναλωτές) και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων που έχουν αποδείξει ότι έχουν γνώση και λόγο;

Είναι άραγε τυχαίο αυτό;