Είναι γνωστό από ιστορικές περιγραφές πολεμικών συγκρούσεων ότι η εκεχειρία ήταν επιβεβλημένη σε περιόδους θρησκευτικών εορτών και αυτό αποτελούσε δείγμα πολιτισμού και ανθρωπισμού. Δυστυχώς, οι εργαζόμενοι της Εταιρίας μας δεν έτυχαν της εκεχειρίας αυτής που γινόταν σεβαστή ακόμα και από φύλα βαρβαρικά. Μέρες άγιες και ενώ οι συνάδελφοι γιόρταζαν με τις οικογένειές τους το Πάσχα και εύχονταν για ένα καλύτερο αύριο, οι ΄στρατηγοί του έκτου ορόφου', δόλια και άνανδρα, έπαιρναν την απόφαση εκείνη που αποτελεί την αρχή του τέλους: τα υποκαταστήματα κλείνουν οριστικά και η εταιρία βαδίζει ολοταχώς προς την ιδιωτικοποίησή της.

Ανησυχητική κρίνεται η βιασύνη και η χρονική συγκυρία υλοποίησης της απόφασης αυτής. Ήδη, από την στιγμή ανακοίνωσης του επιχειρησιακού πλάνου, είχε γίνει κατανοητό ότι υπήρχε παντελής έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής και σχεδιασμού όσον αφορά στα υποκαταστήματα. Εντούτοις, μεσολάβησε ένα διάστημα διαπραγματεύσεων κατά το οποίο οι υπεύθυνοι διαβεβαίωναν τον Σύλλογο ότι η οποιαδήποτε απόφαση θα στηριχθεί σε προηγούμενη μελέτη βάσει τεχνοκρατικών και εργασιακών κριτηρίων. Την ίδια στιγμή, ο κ.Λευθεριώτης έκανε αυτό που ξέρει να κάνει με τον καλύτερο τρόπο: ερχόταν σε απευθείας συνεννόηση με συναδέλφους στην επαρχία σε ατομικό επίπεδο, υπονομεύοντας την συλλογική δράση, έταζε θώκους και προνόμια και υποδόρια, προετοίμαζε το έδαφος για τον ακρωτηριασμό της Εταιρίας.

Με τακτική εκκαθάρισης, εσκεμμένα, δημιουργεί δύο κατηγορίες θυμάτων:Αφενός, οι συνάδελφοι οι οποίοι μέσω της σύμβασης δανεισμού, μεταφέρονται πλέον στην Εθνική Τράπεζα, ουσιαστικά επί ξύλου κρεμάμενοι και δίχως καμία εγγύηση για το εργασιακό τους μέλλον. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η σχετική σύμβαση δανεισμού φέρει μόνο την υπογραφή της Τράπεζας και του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά, ενώ ο Σύλλογος απουσιάζει. Αφετέρου, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι οι οποίοι παραμένουν στα υποκαταστήματα, αλλά σε περίπτωση πώλησης της Εταιρίας όχι μόνο δεν διασφαλίζονται αλλά θα βρεθούν σε σαφώς δεινότερη θέση απο αυτή των πρώτων.

Συνάδελφοι,

Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το θέμα των υποκαταστημάτων, το κλείσιμό τους που αποφασίστηκε 'νύχτα' και σε μέρες εορτών, η έλλειψη εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου, η πολιτική συγκυρία, η διακοπή του δίαυλου επικοινωνίας μεταξύ Διοικούντων και εργαζομένων, είναι μόνο μερικά από τα σημάδια εκείνα που μαρτυρούν ότι το θέμα της πώλησης της Εταιρίας δεν έχει κλείσει. Με την ελπίδα ότι δεν θα πραγματοποιηθούν εθνικές εκλογές στο επόμενο διάστημα, σπεύδουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Οι κ.κ Παλαιολόγος και Λευθεριώτης δεν θα ησυχάσουν αν δεν ξεπουλήσουν την Εταιρία, λειτουργώντας ως εκτελεστικά όργανα μίας πολιτικής που για κάποιο λόγο έχουν άκριτα υιοθετήσει και οι ίδιοι. Τελικά, η εμμονή των κυρίων αυτών στην πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής, πηγάζει από την ανικανότητα τους και την αποτυχία τους να διοικήσουν την Εταιρία ή είναι προϊόν σκοπιμότητας;

·        ΔΟΥΚΑΣ - ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

·        ΣΠΥΡΟΣ ΛΕΥΘΕΡΙΩΤΗΣ

·        ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τρία ονόματα που θα μείνουν με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της Εθνικής Ασφαλιστικής, δυστυχώς όχι για την προσφορά και το έργο τους, αλλά ως εκείνοι που επισφράγισαν μία απο τις πιό μελανές περιόδους στην πορεία της.

Η Σ.Ε