"Ακατάλληλο για σεμνότυφους. Απαραίτητη η συναίνεση της διοίκησης"

Σήμερα λέμε να ξεφύγουμε λίγο από το ύφος και το περιεχόμενο των συνηθισμένων ανακοινώσεων.

Αντί για ανακοίνωση λοιπόν λίγοι στίχοι από την Κατερίνα Γώγου:

Θα'ρθει καιρός, που θ αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία, στο διάλειμμα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας την σκυτάλη;
Μη βλέπεις εμένα.
Μη κλαίς. Εσύ είσαι η ελπίδα.
Άκου, θα'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δεν θα βγαίνουν στην τύχη.
Δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω.
Και την δουλειά θα την διαλέγουμε, δεν θα'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι, σκέψου, θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν αυτές.
Απροσάρμοστη, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός,
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία, δεν θέλω να λέω ψέματα, δύσκολοι καιροί
και θα'ρθουν κι άλλοι.
Δεν ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά.
Τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω.
Κι απ'όσα διάβασα ένα κρατάω καλά.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Θα την αλλάξουμε την ζωή, παρόλα αυτά Μαρία.-

Κατερίνα Γώγου

Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος…..

Όχι ότι θα αγγίξει αυτό τους Διοικούντες. Τα νούμερα βλέπετε δεν έχουν ανθρωπιά.

Για όλους εμάς και κύρια για τους νέους συναδέλφους θέλουμε να κλείσουμε τούτο το κείμενο με το στίχο του Τάσου Λειβαδίτη:

"κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί."

(συνέχεια…….)