Συνάδελφοι,

Ο διάλογος για το ΑΤΑΠΕ άνοιξε.

Πιστεύουμε ότι όλοι μας πρέπει να συμβάλουμε σε αυτόν με τις απόψεις μας και τον προβληματισμό μας έτσι ώστε να μπορέσει το ταμείο μας να παραμείνει δυνατό και υγιές και στο μέλλον.

Το ΑΤΑΠΕ ξεκίνησε με τον μετασχηματισμό του κλάδου Πρόνοιας του ΤΑΠΕ. Ο κλάδος Πρόνοιας που υπήρχε αρκετές δεκαετίες συγκέντρωνε τις ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη δηλαδή της Εθνικής Ασφαλιστικής και των εργαζόμενων. Με τον νόμο Σιούφα (άρθρο 37 του νόμου 2084/92) καταργήθηκε σταδιακά σε διάστημα μιας δεκαετίας η εργοδοτική εισφορά και έτσι αποκλειστικοί χρηματοδότες του ήταν οι εργαζόμενοι.

Παράλληλα με τον ίδιο νόμο (άρθρο 38 του νόμου 2084/82) καθορίστηκε πλαφόν στις παροχές του (όπως άλλωστε σε όλα τα ταμεία Πρόνοιας) στα 11 εκατομμύρια δραχμές τότε, ποσό που αναπροσαρμόζονταν ετήσια με το ποσοστό που έδινε αύξηση το κράτος στις συντάξεις του δημοσίου.

Ο κλάδος πρόνοιας λοιπόν μιας και έδινε ελάχιστες παροχές λόγω της επιβολής του πλαφόν στις παροχές, αύξανε διαρκώς την περιουσία του.

Με τον νόμο Ρέππα ( 3029/2002 ) δόθηκε η δυνατότητα να μπορέσει ο κλάδος Πρόνοιας να αποσχισθεί από το ΤΑΠΕ και να δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό Ταμείο ιδιωτικού πια δικαίου που θα μπορούσε να καθορίζει μόνο του εισφορές και παροχές.

Έτσι στα τέλη του 2003 μετά από μια Γενική Συνέλευση αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία του ΑΤΑΠΕ.

Ήμαστε τότε 1332 μέλη του ΑΤΑΠΕ

Αναθέσαμε στην αναλογιστική εταιρία Hewitt την διενέργεια αναλογιστικής μελέτης, με συντηρητικές παραδοχές και τις σημερινές παροχές του Ταμείου.

Την μελέτη υπέγραψαν ο Γιώργος Κεντούρης και η Μαίρη Παπαδάκη.

Το ενεργητικό του νέου Ταμείου ήταν περίπου 52 εκατομμύρια ευρώ και το σημείο που προσέξαμε κατά την δημιουργία του ήταν το ότι το σύνολο της περιουσίας του ΑΤΑΠΕ υπερκάλυπτε το σύνολο των θεμελιωμένων δικαιωμάτων των μελών του, δηλαδή ότι υπήρχαν τα χρήματα έτσι ώστε το Ταμείο να έχει το σύνολο των χρημάτων που απαιτούντο αν το σύνολο των μελών του αποχωρούσε και έπρεπε να καταβληθεί η παροχή. Αυτή την παραδοχή θα έπρεπε πάντα να την κρατάμε σαν κόρη οφθαλμού μιας και το ταμείο μας ήταν καθορισμένων παροχών.

Παράλληλα αναγνωρίζοντας την προσφορά των περασμένων γενιών στο Ταμείο αποφασίσαμε να σταματήσουμε άμεσα όλες τις δίκες που εκκρεμούσαν για την επιβολή του πλαφόν από τον νόμο Σιούφα και περάσαμε στο καταστατικό του νέου ταμείου την υποχρέωσή του να καταβάλλει σε όλους τους συνταξιούχους το ποσό που προέβλεπε το καταστατικό του κλάδου πρόνοιας του ΤΑΠΕ και μάλιστα τοκισμένο από την ημερομηνία αποχώρησης του κάθε συναδέλφου.

Το ΑΤΑΠΕ χορήγησε σε 286 συνταξιούχους συνολικό ποσό 2.989.454 ευρώ σαν διαφορά εφάπαξ.

Παράλληλα προτείναμε να δοθεί ένα επιπλέον εφάπαξ ποσό σε όλους τους τότε συνταξιούχους.

Σε συνάντηση που είχαμε τότε στο Υπουργείο Απασχόλησης παρουσία του τότε υφυπουργού κου Νίκου Αγγελόπουλου οι εκπρόσωποι των συνταξιούχων διαφώνησαν στο ύψος του ποσού και έτσι η απόφαση αυτή δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Ιδρύσαμε λοιπόν το ΑΤΑΠΕ ξέροντας ότι πια η τύχη του Ταμείου αυτού είναι στα χέρια μας. Αν δεν το λειτουργήσουμε σωστά εμείς αποκλειστικά θα είμαστε υπεύθυνοι.

Για τον λόγο αυτό θεσπίσαμε την σύνταξη αναλογιστικής μελέτης κάθε χρόνο έτσι ώστε να μπορούμε να παρέμβουμε άμεσα σε περίπτωση τυχόν ελλειμμάτων.

Τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών μέχρι και το 2007 κινούνταν σε θετικά πλαίσια για την βιωσιμότητα του Ταμείου μας.

Τον Οκτώβρη του 2005 έγινε νέα αναλογιστική μελέτη του Ταμείου από τους κκ. Π. Ζαμπέλη και Μ. Παπαδάκη της Hewitt.

Το Ταμείο είχε 1241 μέλη και 55.200.003 ευρώ ενεργητικό.

Με παραδοχές 5% απόδοση επενδύσεων, 2,5 πληθωρισμό και 4,5% αύξηση αποδοχών το αναλογιστικό πλεόνασμα του ταμείου ήταν 800.000 ευρώ.

Η μελέτη πρότεινε τότε να αυξηθεί η εισφορά από το 4% στο 4,5%

Το 2004 και το 2005 το Ταμείο πλήρωσε 16.081.226 ευρώ στους 277 συναδέλφους που αποχώρησαν μέσα στην διετία και η περιουσία του στις 31/12/2005 ανέρχονταν στα 50.794.448 ευρώ.

Την επόμενη χρονιά, το 2006, το Ταμείο πλήρωσε 5.945.084 ευρώ στους 86 συναδέλφους που αποχώρησαν μέσα στο 2006 και η περιουσία του στις 31/12/2006 ανέρχονταν στα 52.670.903 ευρώ

Αν στις 31/12/2006 το Ταμείο χρειάζονταν να δώσει το σύνολο της παροχής μέχρι εκείνη την ημέρα (δεδουλευμένη παροχή) θα προέκυπτε πλεόνασμα 2.230.000 ευρώ. Στα τέλη του 2006 το Ταμείο είχε 1243 μέλη.

Το Μάρτη του 2007 αποφασίστηκε από την Γενική Συνέλευση των μελών του ΑΤΑΠΕ, μετά από πρόταση της παράταξής μας, η σύσταση των αναλογιστών για αύξηση των εισφορών.

Μέσα στο 2007 αποχώρησαν 131 συνάδελφοί μας παίρνοντας σαν παροχή το ποσό των 2.720.627 ευρώ

Στα τέλη του 2007 το Ταμείο είχε 1191 μέλη και συνολική περιουσία 52.616.066 ευρώ Η αναλογιστική μελέτη που έγινε στις 31/12/2007 με παραδοχές 5% αύξηση μισθών, 5% αποδόσεις και 3% πληθωρισμό έδινε αναλογιστικό πλεόνασμα 1.262.000 ευρώ.

Επίσης στις 31/12/2007 το Ταμείο είχε υποχρέωση προς τους ασφαλισμένους του (δεδουλευμένη παροχή) 52.407.000 ευρώ και κεφάλαια 52.616.066 ευρώ, δηλαδή είχε να καλύψει το σύνολο της δεδουλευμένης παροχής.

Μάλιστα το συμπέρασμα της αναλογιστικής μελέτης που υπογράφονταν από τον Σ. Γριβογιάννη ήταν ότι "το Ταμείο βρίσκεται σε αναλογιστική ισορροπία και είναι βιώσιμο".

Το 2008 έχουν αποχωρήσει 148 συνάδελφοί μας παίρνοντας σαν παροχή το ποσό των 12.401.397 ευρώ.

Έτσι σήμερα το ΑΤΑΠΕ έχει 1142 ασφαλισμένους και περιουσία με 31/10/2008 39.818.657 ευρώ.

Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν είναι να υπολογιστεί η δεδουλευμένη παροχή με την ίδια ημερομηνία έτσι ώστε να δούμε με πραγματικά δεδομένα ποιο ποσό λείπει σήμερα από το ΑΤΑΠΕ.

Αυτό είναι κάτι που έχει επισημανθεί από την επιτροπή που συστήθηκε.

Έτσι θα μπορέσουμε να δούμε τις κινήσεις που πρέπει να κάνουμε έτσι ώστε το Ταμείο μας να μείνει οικονομικά εύρωστο και στο μέλλον και να μπορεί να δίνει την παροχή, έτσι όπως προβλέπεται από το καταστατικό του..

Η επιτροπή των συναδέλφων που ορίστηκε από την Γενική Συνέλευση των μελών του στο συμπέρασμα της μελέτης τους κατέληγαν ότι:

Είναι μια προσέγγιση που σίγουρα πρέπει να μας προβληματίσει, γιατί αντανακλά την αγωνία της νέας γενιάς των συναδέλφων για το μέλλον του Ταμείου μας..

Είναι μια προσέγγιση όμως κάπως μονοδιάστατη.

Όμως επειδή δεν μπορώ να μείνω απλά σε μια κριτική θέλουμε να καταθέσουμε εκ μέρους της "Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας" την δική μας πρόταση για την βιωσιμότητα του Ταμείου μας.

Το Ταμείο παρουσιάζει το σημερινό έλλειμμα εξ αιτίας δυο παραγόντων.

Πρώτο την χρηματιστηριακή κρίση που έχει ρίξει σημαντικά την αποτίμηση των μετοχών του Ταμείου.

Αυτό βέβαια είναι ιδιαίτερα δυσμενές αλλά κινείται περισσότερο στην σφαίρα της θεωρητικής ζημιάς, μιας και το Ταμείο δεν απαιτείται να ρευστοποιήσει μέρος ή το σύνολο των μετοχών του προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Σύμφωνα δε με όλες τις αναλύσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας οι κύκλοι του Χρηματιστηρίου έχουν συνήθως επταετή διάρκεια, δηλαδή θα πρέπει να προσδοκούμε στο διάστημα της επόμενης δεκαετίας την ανάκαμψη των τιμών των μετοχών που διαθέτει το Ταμείο μας.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι περισσότερο αποτέλεσμα απόφασης της Διοίκησης της Εθνικής Ασφαλιστικής παρά συγκυριακός.

Η αύξηση των θέσεων ευθύνης που συνεπάγεται την αύξηση των αποδοχών των συναδέλφων που τις καταλαμβάνουν. Και ενώ μέχρι την δημιουργία του Ταμείου είχαμε μια συγκεκριμένη και προβλέψιμη πορεία των θέσεων ευθύνης, στο διάστημα 2004 - 2008 ενώ είχαμε την μείωση του προσωπικού της Εταιρίας μας κατά 18% είχαμε μια απρόβλεπτη άνοδο των θέσεων ευθύνης κατά 25%.

Αυτό τινάζει στον αέρα την οποιαδήποτε αναλογιστική μελέτη, μιας και δεν μιλάμε για αύξηση του μισθολογίου κατά το ποσοστό των αυξήσεων των συμβάσεων Εργασίας που κινούνται γύρω στο 5% και προβλέπονται από τις αναλογιστικές μελέτες, αλλά για αυξήσεις μισθολογίου πάνω από το 10%

Σε αυτό την αποκλειστική ευθύνη την έχει η Διοίκηση της Εταιρίας που σήμερα εμφανίζεται σαν εξωγενής παράγοντας του Ταμείου. Όμως εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι πια η θέση ευθύνης είναι ουσιαστικά το μόνο μέσο που μπορεί να βελτιώσει σημαντικά το εισόδημα των συναδέλφων και συνεπώς είναι ζητούμενο από όλους τους εργαζόμενους. Βελτιώνει λοιπόν το εισόδημα των εργαζομένων, βλάπτει δε την οικονομική υγεία του Ταμείου.

Σε αυτό το περιβάλλον η Διοίκηση αποφάσισε να προχωρήσει σε διάστημα δυο ετών στην απομάκρυνση 350 συναδέλφων μας μέσω της εθελουσίας.

Αυτό δεν θα συνέβαινε αν ίσχυαν οι συνθήκες που επικρατούσαν στην Εταιρία και όπου η κάθε μια και ο κάθε ένας συνάδελφος επέλεγαν την ημερομηνία αποχώρησής τους έχοντας βάσει του καταστατικού του ΤΑΠΕ αυτή την δυνατότητα συμπληρώνοντας 25 χρόνια υπηρεσίας και φτάνοντας στην ηλικία των 45 ετών οι γυναίκες και των 50 οι άνδρες.

Όμως στις αρχές του 2008 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισε να βάλει ταφόπλακα στο Ταμείο κύριας ασφάλισης που είχαμε (το ΤΑΠΕ) και να καταργήσει από τις 31/12/2010 αυτή την δυνατότητα συνταξιοδότησης που έδινε το καταστατικό του Ταμείου μας στους εργαζόμενους.

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα.

Τι μπορεί να γίνει;

Υπάρχει τρόπος να πάρουν το σύνολο της παροχής οι συνάδελφοι που θα αποχωρήσουν μέχρι τις 31/12/2010 και παράλληλα το Ταμείο μας να παραμείνει υγιές;

Δύσκολο πρόβλημα με πολλές παραμέτρους.

Η πρώτη είναι ότι δεν μπορεί να μειωθεί η παροχή σε όσους πρόκειται να αποχωρήσουν μέχρι τις 31/12/2010. Και δεν μπορεί να μειωθεί η παροχή εκτός από την ηθική διάσταση του θέματος για έναν πολύ πρακτικό λόγο.

Το καταστατικό του ΑΤΑΠΕ δίνει την δυνατότητα να σταματήσει κάποια/ος να ασφαλίζεται κατοχυρώνοντας την παροχή της/του την μέρα της αποχώρησης και να πάρει τα χρήματα όταν αποχωρήσει από την Εταιρία.

Αναφέρει το καταστατικό:

Πιο συγκεκριμένα δηλαδή ακόμα και αν η Γενική Συνέλευση αποφάσιζε την τροποποίηση της παροχής όπως προτείνουν οι συνάδελφοι της Επιτροπής, τα μέλη του Ταμείου που θα θεωρούσαν ότι θίγονται θα μπορούσαν να διακόψουν την ασφάλιση τους κεφαλαιοποιώντας την παροχή, πράγμα που θα ήταν καταστροφικό για το μέλλον του Ταμείου, αλλά και των συναδέλφων που θα παρέμεναν σε αυτό.

Από την άλλη πλευρά οι σκέψεις που ακούγονται για μαζική αποχώρηση των νέων εργαζόμενων πέρα από το ότι δεν βοηθούν στο δέσιμο των υπαλλήλων της Εταιρίας μας, θεωρούμε ότι βλάπτουν μακροπρόθεσμα τους ίδιους. Στο Ταμείο βέβαια δεν θα δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα μιας και οι συνάδελφοι αυτοί θα πάρουν τις εισφορές τους έντοκα με 3,5% το χρόνο, ενώ το ταμείο είχε προϋπολογίσει σαν δεδουλευμένη παροχή του 120% των μικτών αποδοχών τους μέχρι τις 31/12/2007 και το 70% των μικτών αποδοχών τους από την 1/1/2008

Συνεπώς η όποια λύση θα πρέπει να έχει την αποδοχή και την συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας, για να μην πούμε ότι θα πρέπει να έχει ομόφωνη αποδοχή για να μπορέσει να λειτουργήσει.

Οι προτάσεις μας λοιπόν είναι δυο:

Από την 1/1/2009 να τροποποιηθεί η παροχή του Ταμείου έτσι ώστε από την προαναφερόμενη ημερομηνία να υπολογίζεται η παροχή πάνω στις συντάξιμες αποδοχές, δηλαδή τον βασικό μισθό, το επίδομα πολυετίας, το επίδομα ευδόκιμης παραμονής, το επίδομα βαθμού και το επιστημονικό επίδομα. Δηλαδή να μην υπολογίζονται στην παροχή του Ταμείου μας τα επιδόματα θέσης και παράστασης, που είναι και αυτά που έχουν την μεγαλύτερη επίπτωση στην βιωσιμότητα του Ταμείου μας και που η παροχή τους εξαρτάται αποκλειστικά από την Διοίκηση.

Η δεύτερη πρόταση αφορά τον τραυματισμό του Ταμείου μας από την διαδικασία εθελουσίας.

Μέχρι σήμερα οι αναλογιστές υπολόγιζαν τον τραυματισμό του Ταμείου με δεδομένο ότι αυτό έχει το σύνολο της παροχής για το σύνολο των συναδέλφων, δηλαδή ότι εάν "έκλεινε" θα είχε να δώσει την μέχρι εκείνη την στιγμή παροχή που προβλέπεται.

Συνεπώς και σωστά ο τραυματισμός του Ταμείου από τις πρόωρες αποχωρήσεις ήταν ελάχιστος.

Σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

Αν υπάρχει στον "κουμπαρά" του Ταμείου το 85% πχ της δεδουλευμένης παροχής, αν αποχωρήσουν οι 350 συνάδελφοί μας η Εταιρία κατά την άποψή μας, πρέπει να βάλει στο ΑΤΑΠΕ το 15% της παροχής της καθεμιάς και του καθενός από τους 350, δηλαδή το ισόποσο του τραυματισμού του Ταμείου από την αποχώρηση την συγκεκριμένη χρονική στιγμή των συναδέλφων. Αυτή είναι η σωστή για μας εφαρμογή της Σύμβασης και αυτήν ο Σύλλογος θα πρέπει να διεκδικήσει.

Ένας ακόμα τρόπος υπολογισμού του τραυματισμού που θα προκαλέσει η εθελουσία στο ΑΤΑΠΕ είναι και ο πιο κάτω:

Το Ταμείο σύμφωνα με το καταστατικό του όταν υπάρχει πρόβλημα έχει δυο τρόπους για να το λύσει. Είτε με αύξηση παροχών, είτε με μείωση παροχών.

Την στιγμή που αποχωρεί ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων, η λύση της αύξησης των εισφορών αν θέλουμε να κρατήσουμε το ίδιο ύψος παροχής είναι μονόδρομος.

Όμως την αύξηση αυτή των εισφορών θα την πλήρωναν και οι υποψήφιοι αποχωρούντες μέχρι να έφευγαν με την κανονική διαδικασία αποχώρησης.

Συνεπώς αφού μια μεγάλη ομάδα αποχωρεί πρόωρα, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που παραμένουν στο Ταμείο θα πρέπει να καταβάλλουν ακόμα υψηλότερες εισφορές για να διατηρηθεί η παροχή του Ταμείου στα ίδια επίπεδα.

Συνεπώς η Εταιρία είναι υποχρεωμένη με βάση το πρακτικό συμφωνίας να καταβάλει σε παρούσα αξία στο ταμείο το ποσό που αναλογεί στο ποσοστό της αύξησης που θα πλήρωναν οι αποχωρούντες μέχρι την συνταξιοδότηση τους, όπως αυτή προσδιορίζεται από το Ταμείο μας.

Όποιον τρόπο του υπολογισμού του τραυματισμού του Ταμείου από τις δυο αν πάρουμε, το θέμα είναι ότι κατά την άποψή μας η Εταιρία λόγω της εθελουσίας οφείλει να βάλει στο ΑΤΑΠΕ ένα σημαντικό ποσό χρημάτων προκειμένου να καλύψει τον τραυματισμό που ταμείου που προκαλεί η απόφασή της για την εθελουσία, αλλά και προκύπτει σαν υποχρέωσή της βάσει του Πρακτικού Συμφωνίας του προγράμματος καταγγελιών με συναινετικές διαδικασίες.

Με τους παραπάνω τρόπους που προτείνουμε τόσο με την αλλαγή από 1/1/2009 του τρόπου υπολογισμού των παροχών σαν ποσοστό πάνω στις συντάξιμες αποδοχές, όσο και στην κάλυψη του τραυματισμού του Ταμείου από την διαδικασία της εθελουσίας, θεωρούμε ότι το Ταμείο μας δεν θα έχει πρόβλημα στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση όμως όλα τα μέλη του ΑΤΑΠΕ νέοι και παλιοί θα είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε την πορεία του και τις παροχές του.

Συνάδελφοι,

Η παράταξή μας καταθέτει τις απόψεις της για το θέμα του Ταμείου μας θεωρώντας ότι ο διάλογος πρέπει να γίνεται με όρους διαφάνειας και πάντα ανοιχτά στους εργαζόμενους.

Περιμένουμε και από τις άλλες παρατάξεις να καταθέσουν τις απόψεις τους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε τις παροχές του ταμείου μας στα επίπεδα που προβλέπεται από το καταστατικό του.

Η Συντονιστική Επιτροπή