…Η πλατεία είναι γεμάτη με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά….

Συνάδελφοι,

Οι δρόμοι της Αθήνας αλλά και των άλλων πόλεων της χώρας μας πλημμύρισαν από χιλιάδες εργαζόμενους απεργούς.

Οι ελάχιστοι απεργοσπάστες στο χώρο μας έμειναν μόνοι τους να κοιτούν τα άδεια γραφεία, χωρίς ντροπή.

Στην Αθήνα ήταν οι μεγαλύτερες Απεργιακές συγκεντρώσεις των Συνδικάτων τα τελευταία χρόνια.

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές ήταν εκεί για να δηλώσουν την διαμαρτυρία τους για τα πιο θατσερικά μέτρα που φέρνουν τα εργατικά δικαιώματα δεκαετίες πίσω.

Δυστυχώς η δολοφονία των τριών εργαζόμενων μέσα στο χώρο δουλειάς τους ήταν το μελανό σημείο της χτεσινής μέρας.

Εκφράζουμε την οδύνη μας γιατί, αυτή η ειρηνική συγκέντρωση των Απεργών στην Αθήνα αμαυρώθηκε με τις πράξεις των περίφημων γνωστών - αγνώστων που στέρησαν τη ζωή σε τρείς αθώους συναδέλφους μας, εργαζόμενους στη τράπεζα ΜΑΡΦΙΝ.

Καταδικάζουμε την διοίκηση της ΜΑΡΦΙΝ και προσωπικά τον επίδοξο "σωτήρα" της χώρας μας και τιμητή των πάντων Ανδρέα Βγενόπουλο, που με την εγκληματική αμέλειά τους τόσο στα μέτρα ασφάλειας, όσο και με την συνειδητή επιλογή του κέρδους πάνω από τις ανθρώπινες ζωές επέλεξαν να κρατήσουν ανοιχτό το κατάστημα της τράπεζας μπροστά σε προαναγγελθέντα προβοκατόρικα επεισόδια με αποτέλεσμα την τραγική κατάληξη που βιώσαμε.

Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας, τον αποτροπιασμό μας, για την ύπουλη πράξη που αντικειμενικά λειτουργεί ως προβοκάτσια σε βάρος όλων μας, δίνοντας το άλλοθι σε πληρωμένες γραφίδες να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη. Μια κοινή γνώμη που χθες ενημερώθηκε από τους τηλεαστέρες "δημοσιογράφους" μόνο για το τραγικό γεγονός και δεν βρήκαν ούτε λέξη για την απεργία, τις συγκεντρώσεις των δεκάδων χιλιάδων πολιτών και την οργή του κόσμου για τα μέτρα.

Συνάδελφοι,

Ο Αγώνας που αρχίσαμε, πρέπει να συνεχιστεί και να δικαιωθεί.

Πρέπει να δικαιωθεί γιατί:

Είναι Αγώνας για το δικαίωμα στη Ζωή μας και την Ζωή των παιδιών μας.

Είναι Αγώνας για το δικαίωμα στην Αξιοπρέπεια.

Η κοινωνική συναίνεση δεν εκβιάζεται με δηλώσεις και κροκοδείλια δάκρυα για τους αδικοχαμένους εργαζόμενους από αυτούς που έχουν την βασική ευθύνη της κρίσης.

Από αυτούς που χέρι χέρι θα ψηφίσουν τα μέτρα - θηλιά στον λαιμό των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.

Τα μέτρα αυτά ίσως δώσουν μια παράταση στο πρόβλημα και θα το μεταφέρουν ακόμη μεγαλύτερο στις πλάτες της επόμενης γενιάς.

Η κυβέρνηση οφείλει να μετρήσει έστω και σήμερα αυτή την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων και να αλλάξει τον πολιτικό της προσανατολισμό.

Δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέψει σε μια ημέρα ότι κατακτήσαμε εδώ και δύο-τρεις γενιές.