Συνάδελφοι,

Ένας ακόμα εκπρόσωπος της γενιάς που στάθηκε όρθια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και που μετρήθηκε με το μπόι της ιστορίας, πέρασε στο πάνθεο των αγωνιστών εκείνων, που όλοι μας πρέπει να στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά τους. Ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς εραστές της ουτοπίας, ένας από αυτούς που οδήγησαν λίγο πιο μπροστά την σκέψη και την λαλιά μας. Της γενιάς που ηττήθηκε στην καθημερινότητα αλλά κέρδισε την αθανασία. Γιατί "τα βήματα της ανθρωπότητας είναι οι ταφόπλακες των ρομαντικών" (Danton).

Όπως είχε πει ένας άλλος μεγάλος αυτής της γενιάς που έφυγε πρόσφατα για τα λημέρια τ' ουρανού, ο Λάκης Σάντας: "Εμείς είμαστε δρακογενιά. Κοιμηθήκαμε πάνω στο χιόνι κι ανάμεσα στα σκίνα, δεχτήκαμε ιατρικές επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό, ζήσαμε στα ξερονήσια και τις φυλακές, μάθαμε εν ολίγοις ν' αντέχουμε"

Ο αγώνας που έδωσαν δεν είχε σαν αντίκρισμα το προσωπικό όφελος αλλά το όραμα τους για μια κοινωνία έτσι όπως την ονειρεύτηκαν. Αυτό τους οδήγησε στους θαλάμους των βασανιστηρίων, στα έκτακτα στρατοδικεία, στις φυλακές στις εξορίες, στο θάνατο που έγινε ο καθημερινός σύντροφός τους. Και αυτό είναι που τους διαφοροποίησε από όλους εμάς.

Γιατί στην εποχή μας, την εποχή του ατομικισμού και του βολέματος, τέτοιες μορφές, ανεξάρτητα από την όποια συμφωνία ή διαφωνία με τις απόψεις τους, αξίζουν την αναγνώριση και τον σεβασμό μας.

Συναδελφικά

Η Σ.Ε.