10 Νοε 2014
Εκ του υπαλλήλου
Συνάδελφοι,
Λάβαμε αυτήν την επιστολή από ένα
συνάδελφο που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του. Είναι γνώριμη σε όλους
όμως η οργή του. Είναι διακριτή σε κάθε συνάδελφο, σε κάθε συζήτηση. Ακόμα και
σε ορισμένους από αυτούς που πρόσφατα πήραν προαγωγές.
Η μιζέρια που κυριαρχεί το
τελευταίο διάστημα είναι χωρίς προηγούμενο. Κάνουμε μια ύστατη έκκληση στην
εταιρία να σταματήσει αυτήν την πολιτική του φόβου και της μιζέριας.
Συνάδελφοι,
Χορτάσαμε από προσβολές. Ας
χρησιμοποιήσουμε αυτήν την οργή για να ενωθούμε. Ας τη μετατρέψουμε σε
δημιουργική δύναμη. Ευχαριστούμε τη διοίκηση που μας ξυπνάει με τις προσβολές
της και μας δείχνει ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε και
να σταθούμε απέναντι στη μιζέρια, το φόβο, την απληστία και το μίσος που μας
δείχνει.
Για τη Σ.Ε.
ΥΓ: Συμμετέχουμε όλοι σήμερα στην
συγκέντρωση στο ισόγειο της Εταιρίας στις 2:30
Αγαπητή/αγαπητέ/αγαπητό
διοίκηση,
Είμαι τα τελευταία 125 χρόνια εργαζόμενος
σε σένα. Συμβιώνουμε μαζί τα τελευταία 125 χρόνια. Με την εργασία μου, παίρνω
ένα καλό αντάλλαγμα, με το οποίο έχω μεγαλώσει τα παιδιά μου, τρώω, ντύνομαι,
αγοράζω αυτοκίνητα, αγοράζω σπίτια και άλλα τέτοια. Μην νομίζεις ότι δεν ξέρω
πως παίρνεις ένα σκασμό λεφτά περισσότερα από μένα. Σε ζηλεύω όλα αυτά τα 125
χρόνια γι' αυτό. Έχεις καλύτερο αυτοκίνητο από μένα, έχεις καλύτερο σπίτι, πας
διακοπές σε μέρη που βλέπω μόνο στα περιοδικά. Αποτέλεσμα αυτής μου της
ζήλειας, ήταν πριν καμιά 20 χρόνια να πλακωθώ στα δάνεια, επιχειρώντας να ζήσω
τη ζωή σου. Πήρα καλύτερο αυτοκίνητο, πήρα καλύτερο σπίτι, πήρα λάπτοπ, άι-φον, άι-παντ, πήγα ακριβές διακοπές
και διάφορα άλλα. Ψάρωσα με τη χλιδή σου και τώρα έχω φάει τρελό πακέτο. Όχι
ότι είχα κάνει και κάνα σοβαρό κουμάντο, αλλά πριν την κρίση, έμοιαζε ότι "το΄χω". Με την αυξητική τάση των μισθών, έμοιαζε ότι
μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Αλλά, πήρα ένα καλό μάθημα. Δεν είναι δυνατόν
να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει η αυριανή μέρα. Το τι έγινε τα τελευταία
χρόνια το έχεις δει. Από αφηγήσεις τρίτων βέβαια, από την τηλεόραση, αλλά
το έχεις δει.
Υποψιάζομαι πώς νιώθεις για
την "οικονομική κρίση".
Όπως ένιωθα κι εγώ βλέποντας
στην τηλεόραση για τα προβλήματα των άλλων.
Τώρα είμαι από την άλλη
πλευρά. Είμαι από αυτούς που βλέπεις στην τηλεόραση. Ξέρω ότι δεν μπορείς να το
καταλάβεις αυτό. Όσες αφηγήσεις και να ακούσεις, εάν δεν το βιώσεις δεν είναι
δυνατό να καταλάβεις για τί πράγμα σου μιλάω. Και δε θα σου κλαφτώ. Έχω
καταλάβει ότι είναι δικό μου πρόβλημα.
Όμως, θέλω να σου πω ότι είμαι
πολύ θυμωμένος μαζί σου. Είμαι εξοργισμένος με τη συμπεριφορά σου. Μου φέρεσαι
σα να είμαι ένας τεμπέλης χαραμοφάης απατεώνας. Είναι προσβλητικό και δε μου
αξίζει. Δεν μπορείς να καταλάβεις πώς τα περνάω. Το ξέρω αυτό. Δεν περιμένω να
με στηρίξεις. Ξέρω ότι είσαι ανίκανος να με συμπονέσεις.
Ξέρω ότι είσαι ανίκανη να
καταλάβεις ότι πονάμε την Εταιρία μας και όχι εσένα.
Εσύ ήρθες χθες και σύντομα θα
φύγεις.
Υπομονή κάνω, να περάσει
και αυτή η δύσκολη περίοδος. Το ξέρω ότι θα περάσει. Το μόνο βέβαιο.
Μέχρι τότε ανέχομαι την κομπλεξική σου συμπεριφορά. Πετσόκοψες το μισθό
μου (ενώ βγάζεις τρελά κέρδη και συνεχίζεις να παίρνεις τον ίδιο παχυλό
μισθό), καταργείς όλα όσα μαζί συμφωνήσαμε τα τελευταία αυτά 125 χρόνια,
φτύνοντάς με κατάμουτρα. Επιχειρείς να με ταπεινώσεις με κάθε ευκαιρία και αυτό
με εξοργίζει. Με αντιμετωπίζεις σαν "νούμερο" και δε χάνεις την ευκαιρία να μου
το δείχνεις. Αρρωσταίνω και δε μου κρατάς το μισθό από ελευθεριότητα?
Και μου τη λες από πάνω που
επιχειρώ να διεκδικήσω το αυτονόητο;;;!!!!!!!
Κοίτα διοίκηση. Σε αυτήν την
παρτίδα σκάκι, είσαι ο βασιλιάς και είμαι το πιόνι. Μόλις τελειώσει η παρτίδα,
θα μπούμε στο ίδιο κουτί. Το νου σου. Όχι γιατί θα σου κάνω κακό. Δεν
πρόκειται. Επειδή στην επόμενη παρτίδα, παίζει να είσαι εσύ το πιόνι κι εγώ ο
βασιλιάς. Και θα σου κακοφανεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η παρτίδα
τελειώνει. Ας τελειώσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και για τους δυο
μας. Για το καλό και των δυο μας.
Σταμάτα να παίζεις με τα νεύρα
μου.
Εκ του υπαλλήλου της εταιρίας
