Συνάδελφοι,

Σαράντα ένα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αρκετά μεγάλη χρονική περίοδος. Τα παιδιά που γεννήθηκαν τότε, ήδη είναι άνεργα ή προσπαθούν απλά να τα κουτσοβολέψουν και ίσως η επέτειος να μη σημαίνει τίποτα γι' αυτά. Ίσως πάλι να μη λέει και πολλά σ' αρκετούς από εμάς, τους "μεσόκοπους".

Επειδή αυτό σήμερα δεν μας φτάνει.

Επειδή από τότε κάτι μας ενώνει ανεξάρτητα από το αν και πόσο έχει εκπορνευτεί ο καθένας μας, ανεξάρτητα απο το πόσο ο ατομικός τρόπος βολέματος έχει πια γίνει καθημερινή πρακτική.

Επειδή ο σημερινός φόβος για το αύριο πρέπει να γίνει ελπίδα για το μέλλον, που το διαμορφώνουμε εμείς.

Επειδή δεν απαρνιόμαστε τη νιότη μας, ούτε μετανιώνουμε για όσα κάναμε παρά τα λάθη μας.

Επειδή το Πολυτεχνείο δεν είναι μουσειακό είδος για επίδειξη, αλλά ορόσημο της ζωής μας.

Επειδή σήμερα η δημοκρατία μας προχωρά με συνεχείς εκπτώσεις.

Επειδή παρά τις διαφορετικές μας μνήμες, απόψεις και ερμηνείες, μπορούμε όλοι να θυμόμαστε το Πολυτεχνείο τις ώρες που όλα φαίνονται αδύνατα. Για τα υπόλοιπα μπορεί να διαφωνούμε, αλλά ας συμφωνήσουμε σε αυτό μονάχα:  Και όμως μπορούμε.  Όλοι μαζί μπορούμε.

Αυτό κατακτήσαμε τότε κι ας το θυμηθούμε τώρα που το μέλλον φαντάζει δύσκολο. Κάθε φορά που αμφιβάλλουμε ας θυμόμαστε ότι το δίκιο δεν μπορεί να το σταματήσει καμία δύναμη καταστολής.

Τιμούμε με τούτη την ανακοίνωση όλα όσα σήμαινε τότε το Πολυτεχνείο, αλλά και η Νομική και το Αριστοτέλειο, τιμούμε όλους τους πολίτες που μετείχαν ενεργά ή έστω και ηθικά συμπαραστεκόμενοι στους τότε "έγκλειστους", τα παιδιά με τη μεγάλη καρδιά και τη θέληση για πάλη, τα παιδιά που και τότε τάλεγαν αλήτες.

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.

ΥΓ: Ο Σύλλογος μας δεν έχει ανακοινώσει ακόμα τίποτε για να τιμήσει αυτή την μέρα του αγώνα. Θα το περιμένουμε..