27 Απρ 2003
Μπορούμε να ξεχάσουμε;
Ο πόλεμος τελείωσε
Μπορούμε να ξεχάσουμε;
Οι πληγές του θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στα παιδιά.
Ο Εσταυρωμένος κλαίων
Μπορούμε να ξεχάσουμε;
Οι πληγές του θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στα παιδιά.
Ο Εσταυρωμένος κλαίωνΗ ψυχή μου βαρέθηκε, Κύριε, να μετρά τις ανεκπλήρωτες
Αναστάσεις κατ' έτος ή καθ' ημέρα ή όποτε ορίζουν τα μοιρολατρικώς
υποταγμένα κιτάπια. Εξανέστη, Κύριε, η ψυχή μου να καταμετρά τα
θλιμμένα πρόσωπα, τα αργά σερνάμενα βήματα, τα γεμάτα αξιοπρέπεια
σφιγμένα χείλη των φτωχών, των βασανισμένων, των κατατρεγμένων,
των προσκυνητών, που συρρέουν στις εκκλησίες Σου, σχεδόν χωρίς πια να ελπίζουν.
Η ψυχή μου, Κύριε, ράγισε πλέον να ακούει το κλάμα των παιδιών, των γονιών,
Η ψυχή μου, Κύριε, ράγισε πλέον να ακούει το κλάμα των παιδιών, των γονιών,
των μοναχικών, των γερόντων, των αρρώστων, των ανήμπορων, που κοιτούν
την εικόνα σου και ελπίζουν ματαίως.
Η ψυχή μου δεν αντέχει πια, Κύριε, άλλο αίμα να ρέει τόσο άδικα, τόσο ποταπά αναίτια,
τόσο απροστάτευτα. Παρέδωσες έναν Υιό στο αίμα. Και δισεκατομμύρια άλλους κατόπιν,
γιατί υιοί σου είναι όλοι.
Σου παραδίδω κι εγώ άλλον έναν. Χωρίς καν χέρια Αυτόν για να σταυρωθεί.
Και εύχομαι Καλή Ανάσταση. Στο ανθρώπινο γένος.
Σου παραδίδω κι εγώ άλλον έναν. Χωρίς καν χέρια Αυτόν για να σταυρωθεί.
Και εύχομαι Καλή Ανάσταση. Στο ανθρώπινο γένος.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης (από την Ελευθεροτυπία, "ο Καιρός")
Άραγε μπορούμε να ξεχάσουμε;
