25 Μάι 2004

Με λόγια

Ένα άλλο παιδί πεθαίνει καθώς η Rafah πενθεί
 
Ανταπόκριση της Sandra Jordan από την Rafah
Κυριακή 23 Μαΐου 2004
The Observer
 
Η Rawan Mohammed Abu Zaed, ηλικίας τρισήμιση ετών, πήγε στο κατάστημα με δύο από τις αδελφές της για να ξοδέψει το χαρτζηλίκι της σε καραμέλες. 

Κουρασμένες από την κλεισούρα στο σπίτι μιας και ήταν η πρώτη μέρα ησυχίας μετά από μια εβδομάδα των ισραηλινών επιθέσεων στρατού, τα κορίτσια εκμεταλλεύονταν μια νηνεμία στη βία, αλλά ελάχιστα λεπτά μετά που άφησαν το σπίτι τους η Rawan πυροβολήθηκε στο πρόσωπο και το λαιμό από ένα Ισραηλινό τάνκς. 

Οι λέξεις της την ώρα που πέθαινε ήταν: "Μανούλα, μανούλα". 

Τρεις ώρες μετά από το θάνατό της χθες, ο πατέρας της, Mohammed, τοποθέτησε το μικρό σώμα της Rawan σε έναν τάφο. Το μόνο που του είχε απομείνει ήταν μια φωτογραφία της, η φωτογραφία ενός αρκετά μικροκαμωμένου κοριτσιού. 

Ο 45χρονος πατέρας 12 παιδιών έκλαιγε καθώς αφηγούταν  για το πώς η Rawan έτρεχε στην αγκαλιά του και το πώς αγαπούσε να αποκοιμόταν στα χέρια του. "Η μητέρα της πέθανε πάνω στην γέννα," είπε, "έτσι προσπαθώ πάντα να αντισταθμίσω αυτή την έλλειψη, γι' αυτό ήμασταν τόσο δεμένοι. Είμαι γι' αυτήν και μητέρα και μπαμπάς. Ηταν πολύ έξυπνη μοιάζοντας περισσότερο σε δεκάχρονη παρά σε τρίχρονη." 

Σύμφωνα με τους Παλαιστίνιους, η Rawan ήταν το 11ο παιδί που σκοτώνεται από την ισραηλινή αμυντική δύναμη από τότε που η επιχείρηση "ουράνιο τόξο" άρχισε την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της κηδείας, τα αεροπλάνα IDF περιπολούσαν στους ουρανούς, δίνοντας ελάχιστη ελπίδα στους πολίτες της Rafah για ένα σταμάτημα στην επίθεση που έχει σκοτώσει τουλάχιστον 60 Παλαιστίνιους μέχρι τώρα. 

Οι ισραηλινές επιθέσεις άρχισαν σε απάντηση στη δολοφονία επτά στρατιωτών εδώ. Το IDF ισχυρίζεται ότι στοχεύει μόνο στους μαχητές και κατεδαφίζει τα σπίτια που κρύβουν τις σήραγγες που χρησιμοποιούνται για να περάσουν λαθραία τα όπλα από την Αίγυπτο. "Μήπως οδηγούσε η Rawan ένα τάνκς;" ρωτά ο Mohammed. "Μήπως πυροδοτούσε πυραύλους; 

Στην κηδεία της δεν υπήρξε καμία από τις συνηθισμένες ρητορικές, που είναι συνηθισμένες στις κηδείες των Παλαιστίνιων που σκοτώθηκαν από το IDF. Ηταν μόνο ο Mohammed, ένας άνεργος εργάτης που συνήθως εργάζονταν στο Ισραήλ, που λέει χαμηλόφωνα: "Ο Sharon είναι ο πρώτος και ο τελευταίος που ευθύνεται." 

Ο θείος Abed της Rawan έτρεμε την στιγμή που κατήγγειλε τους δολοφόνους της: "Ήταν αθώο παιδί. Και της άξιζε μια ζεστή αγκαλιά μετά από τον θάνατο της μητέρας της. Αντ' αυτού, σκοτώθηκε από ένα ισραηλινό χέρι με ένα αμερικανικό όπλο." 

Δεν υπήρχαν ένοπλοι που να πυροβολούν τιμητικά πάνω από τον τάφο της Rawan,  και το πλήθος ήταν μικρότερο από τις συνηθισμένες συγκεντρώσεις  των χιλιάδων ατόμων για να τιμήσει το θάνατο ενός νηπίου. 
Αντ' αυτού, οι περισσότεροι από τους γείτονές της συσκεύαζαν τις περιουσίες τους σε κάρα με γαϊδάρους και έφευγαν από τα σπίτια τους που φοβούνται θα καταστραφούν κατά τη διάρκεια της επόμενης ισραηλινής εισβολής. 

Ένα μεγάλο μέρος της περιοχής είναι χωρίς την ηλεκτρική ενέργεια ή ύδρευση και μοιάζει σαν έχει χτυπηθεί από έναν σεισμό: οι δρόμοι έχουν οργωθεί από τα τάνκς και ολόκληροι δρόμοι είναι με σπίτια σε συντρίμια. 

Τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι έχουν μένει άστεγοι στην προηγούμενες εβδομάδα και τις χιλιάδες, συμπεριλαμβανομένου του Mohammed, αναμένεται να τους ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. 

"Δεν περίμενα ποτέ το παιδί ότι μου για να είναι .......... Τώρα θα φυλακίσω τα άλλα παιδιά μου στο σπίτι και δεν θα τα αφήσω να βγαίνουν από αυτό." 
 
The Guardian 23/5/2004
 
 
 
Another child dies as Rafah mourns
 
Sandra Jordan in Rafah
Sunday May 23, 2004
The Observer

Rawan Mohammed Abu Zaed, aged three and a half, went to the shop with two of her sisters to spend their pocket money on sweets.

Sick of being cooped up at home after a week of Israeli army attacks, the girls were taking advantage of a lull in the violence, but minutes after leaving home Rawan was shot in the face and neck by an Israeli tank.

Her dying words were: 'Mummy, Mummy'.

Three hours after her death yesterday, her father, Mohammed, placed Rawan's small body in a grave. All he had left of her was a photograph of a pretty elfin girl.
The 45-year-old father of 12 cried as he told of how Rawan used to run to him and how she loved to sleep in his arms. 'Her mother died giving birth,' he said, 'so I always try to compensate, and that's why we are so attached. I am both mum and dad to her. She's very intelligent, more like a 10-year-old than a three-year-old.'

According to the Palestinians, Rawan was the 11th child to be killed by the Israeli Defence Force since Operation Rainbow began last week. During the funeral, IDF planes circled the skies, giving the citizens of Rafah little hope for a let-up in the offensive that has killed at least 60 Palestinians so far.

The Israeli attacks began in response to the killing of seven soldiers here. The IDF claims it is targeting only militants and demolishing houses that conceal tunnels used to smuggle arms from Egypt. 'Does Rawan drive a tank?' asked Mohammed. 'Does she fire rockets?

There was none of the usual rhetoric common at the funerals of Palestinians killed by the IDF. There was just Mohammed, an unemployed labourer who used to work in Israel, saying quietly: 'Sharon is the first and last to blame.'

Rawan's uncle Abed trembled as he denounced her killers: 'She was an innocent child. And she deserved a gentle hand after losing her mother. Instead, she was killed by an Israeli hand with an American weapon.'

There were no gunmen firing over Rawan's tomb, and the crowd was smaller than the usual turnout of thousands to honour the death of an infant.

Instead, most of her neighbours were packing their belongings on donkey carts and fleeing the homes they fear will be destroyed during the next Israeli incursion.

Much of the area is without electricity or water and looks as if it has been hit by an earthquake: the roads have been ploughed up by tanks and whole streets of former houses are in ruins.

At least 3,000 people have been made homeless in the past week and thousands more, including Mohammed, expect to join their ranks over the weekend.

'I never expected my child to be a shaheed. Now I will make a prison for my other children at home and I won't let them ever leave the house.'

http://www.guardian.co.uk/israel/Story/0,2763,1222713,00.html