25 Μάι 2004
Με λόγια
Ένα άλλο παιδί πεθαίνει καθώς η Rafah
πενθεί
Ανταπόκριση της Sandra Jordan από την Rafah
Κυριακή 23 Μαΐου 2004
The Observer
Η Rawan Mohammed
Abu Zaed, ηλικίας τρισήμιση ετών, πήγε στο κατάστημα με δύο από τις αδελφές της
για να ξοδέψει το χαρτζηλίκι της σε καραμέλες.
Κουρασμένες από την κλεισούρα στο σπίτι μιας και ήταν η πρώτη
μέρα ησυχίας μετά από μια εβδομάδα των ισραηλινών επιθέσεων στρατού, τα
κορίτσια εκμεταλλεύονταν μια νηνεμία στη βία, αλλά ελάχιστα λεπτά μετά που
άφησαν το σπίτι τους η Rawan πυροβολήθηκε
στο πρόσωπο και το λαιμό από ένα Ισραηλινό τάνκς.
Οι λέξεις της την ώρα που πέθαινε ήταν: "Μανούλα,
μανούλα".
Τρεις ώρες μετά από το θάνατό της χθες, ο πατέρας της, Mohammed, τοποθέτησε το μικρό σώμα της Rawan
σε έναν τάφο. Το μόνο που του είχε απομείνει ήταν μια φωτογραφία της, η
φωτογραφία ενός αρκετά μικροκαμωμένου κοριτσιού.
Ο 45χρονος πατέρας 12 παιδιών έκλαιγε καθώς αφηγούταν για
το πώς η Rawan έτρεχε στην αγκαλιά του και το πώς
αγαπούσε να αποκοιμόταν στα χέρια του. "Η μητέρα της πέθανε πάνω στην
γέννα," είπε, "έτσι προσπαθώ πάντα να αντισταθμίσω αυτή την έλλειψη,
γι' αυτό ήμασταν τόσο δεμένοι. Είμαι γι' αυτήν και μητέρα και μπαμπάς. Ηταν πολύ έξυπνη μοιάζοντας περισσότερο σε δεκάχρονη παρά
σε τρίχρονη."
Σύμφωνα με τους Παλαιστίνιους, η Rawan
ήταν το 11ο παιδί που σκοτώνεται από την ισραηλινή αμυντική δύναμη από τότε που
η επιχείρηση "ουράνιο τόξο" άρχισε την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τη
διάρκεια της κηδείας, τα αεροπλάνα IDF περιπολούσαν
στους ουρανούς, δίνοντας ελάχιστη ελπίδα στους πολίτες της Rafah
για ένα σταμάτημα στην επίθεση που έχει σκοτώσει τουλάχιστον 60 Παλαιστίνιους
μέχρι τώρα.
Οι ισραηλινές επιθέσεις άρχισαν σε απάντηση στη δολοφονία επτά
στρατιωτών εδώ. Το IDF ισχυρίζεται ότι στοχεύει μόνο
στους μαχητές και κατεδαφίζει τα σπίτια που κρύβουν τις σήραγγες που
χρησιμοποιούνται για να περάσουν λαθραία τα όπλα από την Αίγυπτο. "Μήπως
οδηγούσε η Rawan ένα τάνκς;"
ρωτά ο Mohammed. "Μήπως πυροδοτούσε
πυραύλους;
Στην κηδεία της δεν υπήρξε καμία από τις συνηθισμένες ρητορικές,
που είναι συνηθισμένες στις κηδείες των Παλαιστίνιων που σκοτώθηκαν από το IDF. Ηταν μόνο ο Mohammed, ένας άνεργος εργάτης που συνήθως εργάζονταν στο
Ισραήλ, που λέει χαμηλόφωνα: "Ο Sharon είναι ο
πρώτος και ο τελευταίος που ευθύνεται."
Ο θείος Abed της Rawan
έτρεμε την στιγμή που κατήγγειλε τους δολοφόνους της: "Ήταν αθώο παιδί.
Και της άξιζε μια ζεστή αγκαλιά μετά από τον θάνατο της μητέρας της. Αντ'
αυτού, σκοτώθηκε από ένα ισραηλινό χέρι με ένα αμερικανικό όπλο."
Δεν υπήρχαν ένοπλοι που να πυροβολούν τιμητικά πάνω από τον τάφο
της Rawan, και το πλήθος ήταν μικρότερο από τις
συνηθισμένες συγκεντρώσεις των χιλιάδων ατόμων για να τιμήσει το θάνατο
ενός νηπίου.
Αντ' αυτού, οι περισσότεροι από τους γείτονές
της συσκεύαζαν τις περιουσίες τους σε κάρα με γαϊδάρους και έφευγαν από τα
σπίτια τους που φοβούνται θα καταστραφούν κατά τη διάρκεια της επόμενης
ισραηλινής εισβολής.
Ένα μεγάλο μέρος της περιοχής είναι χωρίς την ηλεκτρική ενέργεια
ή ύδρευση και μοιάζει σαν έχει χτυπηθεί από έναν
σεισμό: οι δρόμοι έχουν οργωθεί από τα τάνκς και
ολόκληροι δρόμοι είναι με σπίτια σε συντρίμια.
Τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι έχουν μένει άστεγοι στην προηγούμενες
εβδομάδα και τις χιλιάδες, συμπεριλαμβανομένου του Mohammed,
αναμένεται να τους ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.
"Δεν περίμενα ποτέ το παιδί ότι μου για να είναι ..........
Τώρα θα φυλακίσω τα άλλα παιδιά μου στο σπίτι και δεν θα τα αφήσω να βγαίνουν
από αυτό."
The Guardian 23/5/2004
Another child dies as Rafah mourns
Sandra Jordan in Rafah
Sunday May 23, 2004
The Observer
Rawan Mohammed Abu Zaed, aged
three and a half, went to the shop with two of her sisters to spend their
pocket money on sweets.
Sick of being cooped up at home after a
week of Israeli army attacks, the girls were taking advantage of a lull in the
violence, but minutes after leaving home Rawan was
shot in the face and neck by an Israeli tank.
Her dying words were: 'Mummy, Mummy'.
Three hours after her death yesterday,
her father, Mohammed, placed Rawan's small body in a
grave. All he had left of her was a photograph of a pretty elfin girl.
The 45-year-old father of 12 cried as he
told of how Rawan used to run to him and how she
loved to sleep in his arms. 'Her mother died giving birth,' he said, 'so I
always try to compensate, and that's why we are so attached. I am both mum and
dad to her. She's very intelligent, more like a 10-year-old than a
three-year-old.'
According to the Palestinians, Rawan was the 11th child to be killed by the Israeli
Defence Force since Operation Rainbow began last week. During the funeral, IDF planes circled the skies, giving the citizens of Rafah little hope for a let-up in the offensive that has killed
at least 60 Palestinians so far.
The Israeli attacks began in response to
the killing of seven soldiers here. The IDF claims it
is targeting only militants and demolishing houses that conceal tunnels used to
smuggle arms from Egypt .
'Does Rawan drive a tank?' asked Mohammed. 'Does she
fire rockets?
There was none of the usual rhetoric
common at the funerals of Palestinians killed by the IDF.
There was just Mohammed, an unemployed labourer who used to work in Israel ,
saying quietly: 'Sharon
is the first and last to blame.'
Rawan's uncle Abed trembled as he denounced her killers: 'She
was an innocent child. And she deserved a gentle hand after losing her mother. Instead,
she was killed by an Israeli hand with an American weapon.'
There were no gunmen firing over Rawan's tomb, and the crowd was smaller than the usual
turnout of thousands to honour the death of an infant.
Instead, most of her neighbours were
packing their belongings on donkey carts and fleeing the homes they fear will
be destroyed during the next Israeli incursion.
Much of the area is without electricity
or water and looks as if it has been hit by an earthquake: the roads have been
ploughed up by tanks and whole streets of former houses are in ruins.
At least 3,000 people have been made
homeless in the past week and thousands more, including Mohammed, expect to
join their ranks over the weekend.
'I never expected my child to be a shaheed. Now I will make a prison for my other children at
home and I won't let them ever leave the house.'
http://www.guardian.co.uk/israel/Story/0,2763,1222713,00.html