Εικοσιμιά τ' Απρίλη.

Μια ιδιαίτερη μέρα που θα συνεχίσουμε να τη θυμόμαστε με θλίψη, οργή, σιχασιά.

Τη μέρα που 54 χρόνια πριν οι ξενοκίνητοι συνταγματάρχες έβαλαν στον γύψο της χούντας για εφτά χρόνια τη χώρα μας, την ίδια σημαδιακή μαύρη μέρα για την πατρίδα μας, επιλέξανε οι τραπεζίτες της ΕΤΕ να ξεπουλήσουν την Εταιρία μας και τους ανθρώπους της.

Μικροί, ενεοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, διάλεξαν να σταθούν απέναντι στην 130χρονη ιστορία και να αποφασίσουν ότι ναι, μπορούμε να την ξεπουλήσουμε.

Λες και γράφτηκαν για αυτούς οι στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη:

«Δεν έφταιγαν οι ίδιοι, τόσοι ήτανε

η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες

κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι

και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες

Τάχα η θέλησή τους λίγη

τάχα ο πόνος τους μεγάλος

η ζημιά ήτανε στο ζύγι

πάντα φταίει κάποιος άλλος

Καλά-καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά

ποιος να το πει δεν ξέρει

το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά

δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι»

Μ' ακόμα κι αν ήταν μικρό το μπόι τους, θα κριθούν.

Κι η κρίση δεν μπορεί να αγοραστεί ή πουληθεί...

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.