Συνάδελφοι,

Αυτό που δεν έχει καταλάβει μέχρι σήμερα το fund που ελέγχει την Εταιρία, είναι η δύναμη των ανθρώπων που εργάζονται σ’ αυτήν, που είναι ταυτόχρονα και η μεγάλη δύναμη της Εταιρίας που διοικούν.

Η δύναμη του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά, που αθροισμένη δίνει τη δύναμη του συνόλου. Η δύναμη που έχω σαν υπάλληλος, αλλά και σαν πελάτης.

Ναι, σαν υπάλληλος πρέπει και μπορώ να κάνω τη διαφορά. Να αφήνω την καλύτερη δυνατή εντύπωση και να παρέχω την καλύτερη εξυπηρέτηση στους ασφαλισμένους της Εταιρίας.

Σαν πελάτης, όμως μπορεί και πρέπει να επιλέγω ακόμα και με βάση το κοινωνικό προφίλ της επιχείρησης. Κι όσο η κρίση θα εντείνεται τόσο θα ελπίζουμε ότι θα εξαπλώνεται αυτή η τάση.

Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να αποτελεί μόνο μια λέξη σε ένα λήμμα του λεξικού. Αποτελεί στάση ζωής. Και αν όχι όλων μας, πρέπει να αποτελεί στάση ζωής των εργαζόμενων.

Για την παράταξή μας δεν υπάρχει το «πρώτα εκείνοι», όταν αναφερόμαστε στους διπλανούς μας συναδέλφους μας μέσω άλλων εργασιακών σχέσεων και εταιριών ενοικίασης.

Υπάρχει το συλλογικό, υπάρχει  το «όλοι μαζί».

«Κανονικοί» εργαζόμενοι, εργαζόμενοι μέσω ενοικιαζόμενων εταιριών, γραμματείς εταιρικών γραφείων πωλήσεων, προσωπικό φύλαξης και καθαριότητας, προσωπικό “flexible capacity”.

Η Εταιρία πρέπει να αποφασίσει, όπως ήδη την έχουμε καλέσει, να δώσει μια εφ’ άπαξ ενίσχυση για να αντιμετωπιστεί, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο ένα μικρό μέρος της οικονομικής και ενεργειακής ακρίβειας και οφείλει να το κάνει συμπεριλαμβάνοντας όλους και όλες που αποτελούν –ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση– την ουσία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ.

Αυτό είναι το ηθικό και κοινωνικά δίκαιο αποτύπωμα που θα πρέπει να έχει μια εταιρία.

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.