Συνάδελφοι,

Η παράταξή μας, θα ζητήσει στην επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου την ανασύσταση του Προεδρείου σε λειτουργική βάση. Είμαστε στην μέση της θητείας του Δ.Σ. και έχουμε την εκτίμηση, ότι μετά το ξεπούλημα της Εταιρίας μας στο CVC, την συμφωνία της πλειοψηφίας των εργαζόμενων για την υπογραφή της ΣΣΕ και την χρονικά αναγκαστική υπογραφή του ΕΚΕ, θα πρέπει να σταθούμε και να εξετάσουμε στο τι μας επιφυλάσσει το μέλλον και πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.

Οι εκλογές, μολονότι θα έδειχναν την σημερινή διάθεση των εργαζόμενων, δεν αποτελούν την μοναδική αναγκαία συνθήκη για έναν δυνατό διεκδικητικό Σύλλογο. Αποτελούν όμως την μόνη λύση στην περίπτωση αδιεξόδων συνεννόησης και ασυμφωνίας.

Ας πάρουμε τα γεγονότα:

Η Εταιρία μας έχει αλλάξει ως προς την σύνθεση του προσωπικού της. Έχουμε τους «παλιούς» υπαλλήλους και το προσωπικό μέσω εταιριών ενοικίασης που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του Συλλόγου, τους νεοπροσληφθέντες συναδέλφους τους οποίους η εταιρία επιμένει να τους εντάσσει ως ειδικούς συμβούλους και όχι ως εργαζόμενους με κανονική πρόσληψη, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν ακόμη εγγραφεί στο σύλλογο, αποδυναμώνοντας έτσι και το σωματείο και τον εαυτό τους, το συχνά εναλλασσόμενο προσωπικό flexible capacity και τις/ους συναδέλφους γραμματείς των εταιρικών γραφείων πωλήσεων που σε ένα βαθμό (περίπου 40%) είναι ενταγμένοι στο Σύλλογο.

Παράλληλα έχουμε πια ένα fund ιδιοκτήτη της Εταιρίας και μια διορισμένη απ’ αυτό Διοίκηση, που μέχρι τώρα έχει επιλέξει να λειτουργήσει την Εταιρία μέσω εξωτερικών εταιριών συμβούλων, χωρίς να δείχνει ότι το ενδιαφέρει η σωστή αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού της Εταιρίας και αγνοώντας την συσσωρευμένη εργασιακή πείρα του. Φαίνεται ότι μοναδικός του στόχος είναι η όσο το δυνατόν πιο σύντομη χρονικά και ενισχυμένη κερδοφορία προκειμένου να παρουσιάσει επαρκή κέρδη για τους μετόχους του.

Σε αυτό το τοπίο, οι εργαζόμενοι και ο Σύλλογος, αποτελούν εκείνο το ρυθμιστικό παράγοντα, που καλείται να διαμορφώσει το εργασιακό μέλλον των επομένων ετών. Ένα μέλλον που μπροστά του, το ανθρώπινο δυναμικό της Εταιρίας, κυριαρχείται από αισθήματα ανασφάλειας, φόβου, απογοήτευσης και οργής. Που καλείται να επιβιώσει σε μια καθημερινότητα ακρίβειας και πληθωρισμού. Που πραγματικά τα χρήματα του μισθού για πολλούς από τους εργαζόμενους, κυριολεκτικά δεν φτάνουν για να βγει ο μήνας. Που η επιβίωση είναι η καθημερινή έγνοια τους. Που νοιώθουν πρόσκαιρη ανακούφιση με το βοήθημα που πήραν από την Εταιρία για να ψωνίσουν τα είδη πρώτης ανάγκης για το σπίτι.

Μ’ όλα αυτά οι προτεραιότητες του Συλλόγου πρέπει να είναι, κατά την άποψή μας, τρείς:

·         Η ισότιμη και χωρίς αποκλεισμούς ένταξη των συναδέλφων μας μέσω εταιριών ενοικίασης στο τακτικό προσωπικό και η παράλληλη προσπάθεια για ένταξη των συναδέλφων γραμματέων των γραφείων πωλήσεων.

·         Η προσπάθεια για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και Κανονισμού Εργασίας που θα διασφαλίζουν τους εργαζόμενους.

·         Και η ενίσχυση της συλλογικότητας με ένταξη όσο των δυνατόν περισσότερων εργαζόμενων στο Σύλλογο μας.

Οφείλουμε να βρούμε και να συμφωνήσουμε για τον βηματισμό εκείνο που θα μπορέσει να διασφαλίσει την μέγιστη δυνατή συστράτευση για να πετύχουμε τα παραπάνω, που είναι τα προαπαιτούμενα για να μπορούμε να λεγόμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια.

Πάνω σ’ αυτό το πλαίσιο θα κάνουμε συναντήσεις με τις άλλες παρατάξεις του Συλλόγου για να μπορέσουμε να βρούμε ένα κοινό μονοπάτι συνεννόησης και συμφωνίας για τον σχηματισμό ενός λειτουργικά αποτελεσματικού και αντιπροσωπευτικού Προεδρείου με κοινά συμφωνημένους στόχους και καθημερινή παρουσία στα τεκταινόμενα στην Εταιρία και τους εργαζόμενους.

Σ’ αυτό τον διάλογο δεν χωρούν παραταξιακές διαφορές ή προσωπικές επιδιώξεις. Θα είμαστε προσανατολισμένοι στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το σύνολο του προσωπικού της Εταιρίας μας. Στοχεύουμε στην ουσία μιας κοινής εργασιακής διαδρομής προτάσσοντας τα θέματα της ίσης εργασιακής αντιμετώπισης και της αξιοπρεπούς καθημερινής διαβίωσης.

Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα. Η κάθε παράταξη έχει το δικό της συνδικαλιστικό προσανατολισμό και κρίνεται από τους εργαζόμενους. Αρκεί όμως όλοι μας, να έχουμε στο μυαλό και την καθημερινή μας πρακτική, το σύνολο των εργαζόμενων και τα προβλήματα που μας απασχολούν.

Παίρνουμε την πρωτοβουλία για κοινή συνεννόηση και δράση.

Γιατί «και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε. Ήσυχα κι’ απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα. Δε χρειάζονται περισσότερα» που λέει ο ποιητής της ρωμιοσύνης.

Η ενότητα των εργαζόμενων αλλά και η διάθεσή μας για την κοινή προσπάθεια είναι πάντα η πυξίδα των ενεργειών μας.

Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές, σιώπησα,
δεν ήμουν δα κομμουνιστής.

Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα,
δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.

Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, σιώπησα,
δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

Όταν πήραν τους Εβραίους, σιώπησα,
δεν ήμουν δα Εβραίος.

Όταν πήραν εμένα,
δεν υπήρχε κανείς πλέον,
που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.

 Μάρτιν Νήμελερ

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.