Οι Εργαζόμενοι και ο Σύλλογός μας, μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και μυστική καθολική ψηφοφορία, αποφάσισε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην Εθνική Ασφαλιστική για υπογραφή ΣΣΕ.

Τίποτα και ποτέ δεν βελτιώθηκε από μόνο του! Ό,τι έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι, έχει γίνει με αγώνα και οργάνωση. Ό,τι έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι στην Εθνική Ασφαλιστική, έχει γίνει με αγώνα και κοινή προσπάθεια. Αυτές τις απεργίες εμείς τις έχουμε επιλέξει και ψηφίσει!

Ο Σύλλογός μας καλεί ομόφωνα σε αγώνα για τα ζητήματα που απασχολούν τους συναδέλφους, για το ζήτημα της αξιοπρεπούς διαβίωσης, για να φτάνει ο μισθός μας για το σούπερ μάρκετ, το νοίκι, την βενζίνη, την εκπαίδευση των παιδιών μας, για να μην εργαζόμαστε κάτω από την εκφρασμένη απειλή των απολύσεων που θα έρθουν, για να μπορούμε να έχουμε ποιοτικό χρόνο με τις οικογένειές μας, διατηρώντας το ωράριο μας.

Αυτές είναι οι εργασιακές διεκδικήσεις του Συλλόγου μας. Ζητάμε να καλυφθούν απλές, ανθρώπινες καθημερινές ανάγκες, που δεν θέλουν να τις δουν και πολύ περισσότερο που δεν θέλουν να τις  ικανοποιήσουν οι διοικούντες.

Γιατί στην Εταιρία μας δεν μπορούμε να δουλεύουμε χωρίς ωράριο με το laptop ανοιχτό μετά το ωράριο μας ή να χτυπάμε κάρτα στο ΕΡΓΑΝΗ και να ξαναγυρίζουμε στο γραφείο και με μισθούς που δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας. Θέλουμε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα μπορεί να καλύπτει τη ζωή μας, τις ανάγκες μας.

Για να μην μας διαφεντεύουν γιάπηδες που την οδηγούν σε συρρίκνωση, που η συμπεριφορά τους έχει ξεπεράσει τα όρια του bullying και οι αρμόδιοι σφυρίζουν αδιάφορα, που νομίζουν ότι είναι οι επί της γης εκπρόσωποι του fund, που η γνώση τους στα ασφαλιστικά είναι ανύπαρκτη, που μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι, που παίζουν με τις ζωές μας χωρίς κόστος για αυτούς.

Αυτοί που συνεπικουρούνται από μεγάλα ή μικρά «στελέχη» που θεωρούν ότι η εργασία, των άλλων βέβαια, απελευθερώνει, που έβαλαν την κουκούλα για να δείξουν τους συναδέλφους μας που απολύθηκαν χωρίς λόγο και αιτία προς παραδειγματισμό, οι ίδιοι που σήμερα απειλούν με απολύσεις εργαζόμενους, αυτοί που όταν τελειώσουν την δουλειά του ρουφιάνου θα τους πετάξουν σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι, μιας και θα έχουν τελειώσει τη δουλειά του αφεντικού τους.

Γιατί να απεργήσω όμως;

• Γιατί η όρεξη του CVC έχει ανοίξει για τα καλά και ζητάνε ακόμα περισσότερα: Θέλουν απόλυτη ελευθερία στην εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με τους εργαζόμενους που τους βαφτίζουν διευθύνοντες υπαλλήλους, θέλουν απόλυτη ελευθερία στην διευθυντική ασυδοσία, θέλουν να μην μετράει η εμπειρία κι η γνώση στην υπηρεσιακή εξέλιξη των συναδέλφων, θέλουν να μπορούν να απολύουν όποιον και όποτε αυτοί επιλέγουν χωρίς καμία αιτιολόγηση. Αυτό που έκαναν στους εργαζόμενους των Υποκαταστημάτων και κάνουν σήμερα και στα Κεντρικά, δείχνει τις προθέσεις τους για όλες και όλους μας.
• Γιατί η οργάνωση, η συλλογική συζήτηση και δράση μέσα από τα Σύλλογο, όταν  ο διάλογος με την Διοίκηση γίνεται για τα μάτια του κόσμου, οι μορφές πάλης, όπως η απεργία, είναι το μόνο μας όπλο απέναντι στην εκμετάλλευση και γι’ αυτό θέλουν να αποτύχει. Γι’ αυτό πιέζουν, γι’ αυτό απειλούν. Για να εμποδίσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για μας. Για να εμποδίσουν να ζήσουμε επιτέλους όπως αρμόζει στον 21^ο αιώνα και όχι να γυρίσουμε στον 19^ο.
• Γιατί δεν πρέπει να περάσει η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, ο φόβος, η λογική ότι οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα. Για να μη δώσουμε την ευκαιρία στη Διοίκηση και το CVC Fund να τελειώσουν με ό,τι εργατικό δικαίωμα απέμεινε, να χτυπήσουν τη συλλογική δράση, τη συλλογική πάλη.
• Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα με τη θηλιά της ανασφάλειας, αν θα πάμε το πρωί στη δουλειά, αν θα κλείσουν το υποκατάστημα, αν μας θεωρήσουν άχρηστους και θα μας στείλουν στο λογιστήριο να πάρουμε την αποζημίωση.
• Γιατί δεν θέλουμε να καταντήσουμε Βερύκοκκοι, Βραχνοί και Νταβιγλάκηδες και να απειλούμε τους συναδέλφους μας του διπλανού γραφείου με απόλυση.
• Γιατί η εργασία είναι δικαίωμα και το δίλλημα της οικειοθελούς αποχώρησης μπροστά στον φόβο της απόλυσης το 2024, είναι ωμός εργοδοτικός εκβιασμός.

Τελικά το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχουν λόγοι για να απεργήσει κανείς τη Δευτέρα και την Τρίτη. Είναι προφανές ότι υπάρχουν. Το ερώτημα είναι αν αξίζει για αυτούς τους λόγους να υπερβούμε φόβους, ανασφάλειες και αναστολές, να κάνουμε αυτό το βήμα, που για μερικούς ίσως και να είναι για πρώτη φορά.

Αυτό, στις ώρες που μένουν, θα το απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του και στους συναδέλφους του. Με εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι δεν θα είναι μόνος του αν έρθει σε επαφή με το Σύλλογο, με άλλους συναδέλφους, που έχουν τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συμφέροντα, αν συμβάλει ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί στην επιτυχία της απεργίας. Θα το απαντήσουν, τελικά, όλοι οι εργαζόμενοι μαζί.

Ας τους δώσουμε το μήνυμα που εύχονται να μην πάρουν!

Στηρίζουμε τον Σύλλογο, στηρίζουμε τις αποφάσεις μας, στηρίζουμε τους συναδέλφους μας, στηρίζουμε τις ζωές μας.

Συμμετέχουμε στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Είμαστε όλοι και όλες έξω από την Εταιρία την Δευτέρα το πρωί.

Όλες και όλοι στην Απεργία!

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.