ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
28 Ιουλ 2005

Μια τοποθέτηση πάνω στον Νόμο για τα Εργασιακά δικαιώματα

Συνάδελφοι,

Σας παραθέτουμε την τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στην Βουλή των Ελλήνων που έγινε κατά την διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του Νόμου για τις εργασιακές σχέσεις την Τετάρτη 27/7/2005, τοποθέτηση που θεωρούμε ότι δίνει το στίγμα της διαφωνίας όλων των εργαζόμενων απέναντι στα μέτρα που αποφασίστηκαν.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, να ξεκινήσω από το σημείο που σταμάτησε ο Υπουργός. Δεν ξέρω αν την κοινωνία την ενδιαφέρει ποιος έχει ευθύνη αν επαναφέρετε την κατάσταση στο προηγούμενο καθεστώς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή αν είναι καινούργιο. Ας ακούσουμε τις απόψεις εδώ. Την κοινωνία την ενδιαφέρει υπό ποιες συνθήκες θα ζει και θα δουλεύει.
Θέλω να πω ότι το νομοσχέδιο αυτό το οποίο φέρνετε μέσα στο καλοκαίρι στο Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής, όταν πολύς κόσμος λείπει, είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο στρέφεται άγρια ενάντια στην κοινωνία των εργαζομένων. Με απλά λόγια, για να το καταλάβουν, νομίζω ότι την καλύτερη σύνοψη την έκανε ο Γιάννης ο Δραγασάκης, λέγοντας: "περισσότερη δουλειά με λιγότερα λεφτά".
Ουσιαστικά, δίνετε τη δυνατότητα στη μεγάλη εργοδοσία να αυξάνει όσο θέλει και χωρίς κόστος το χρόνο εργασίας, όταν θέλει, φθάνοντας στις δέκα και τις δώδεκα ώρες, με αντίτιμο βέβαια να δώσει κάποια ρεπό ή μείωση χρόνου εργασίας, όταν δεν θέλει, και την ίδια στιγμή φθηναίνετε για την εργοδοσία το κόστος που δίνουν για τις υπερωρίες. Είναι ένα άγριο νομοσχέδιο.
Μιλήσατε για δεκάωρο πριν από δύο λεπτά, κύριε Υπουργέ. Δεν είναι έτσι μόνο. Είναι δεκάωρο μέσω της υπερεργασίας, αλλά που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους που φοβούνται να χάσουν τη δουλειά τους να τους "φορέσει" από πάνω και μία και δύο ώρες υπερωρίες.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας): Όχι. Διευθέτηση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Να σας πω κάτι, κύριε Υπουργέ; Και ο Πρωθυπουργός και εσείς μπαίνετε μέσα στο ιερό, μέσα στα ιερά και τα όσια των εργαζομένων και όσων έχουν κατακτήσει και ακουμπάτε το οκτάωρο.
Η κάθε κοινωνική ομάδα έχει ένα σύμβολο. Εμείς οι Έλληνες έχουμε τη γαλανόλευκη, οι Γάλλοι έχουν την τρίχρωμη, οι Αφρικάνοι έχουν τον Νέλσον Μαντέλα, οι εργαζόμενοι ανάμεσα στα σύμβολά τους έχουν το οκτάωρο.
Πίσω από το οκτάωρο υπάρχουν αγώνες σκληροί όχι μόνο στην Ελλάδα. Πίσω από το οκτάωρο είναι ο Σάκο και ο Βαντσέτι. Πίσω από το οκτάωρο είναι ο θεωρίες του τοπικού στην αρχή σοσιαλισμού, οι ιδέες του Μαρξ, του Έγγελς, οι αγώνες της Διεθνούς των Εργατών, είναι ο νεκρός του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου, είναι οι εργαζόμενοι της Σύρου, του Πειραιά, του Βόλου, της Αθήνας, είναι η Διεθνής Σύμβαση της Ουάσιγκτον του 1919 που λέει "ένα όριο", "ας βάλουμε ένα όριο για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης". Και είναι αυτό το όριο το οκτάωρο το οποίο η εποχή μας το έχει ξεπεράσει. Και ήταν οκτάωρο επί εξαήμερο. Και έγινε οκτάωρο επί πενθήμερο και γίνεται επτάωρο επί πενθήμερο. Και η τεχνολογία σήμερα η φοβερή, δίνει τις δυνατότητες να μειώσουμε αυτό το χρόνο εργασίας. Εκεί βάζετε τα χέρια και μπαίνετε μέσα στο Ιερό και παίρνετε τα δισκοπότηρα να τα δώσετε στον κ. Κυριακόπουλο. Είναι βεβήλωση αυτό. Είναι βλασφημία απέναντι στους εργαζόμενους, απέναντι στην ιστορία τους, απέναντι στον πολιτισμό τους. Δεν είναι μόνο ένα μέτρο ενάντιά τους. Είναι μία απειλή απέναντι σε όσα έχουν κατακτήσει μέχρι σήμερα.
Δεν θα περάσει, κύριε Υπουργέ. Διαλέξατε αυτόν τον καιρό και είναι ντροπή για την Κυβέρνηση. Φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο για τόσο μεγάλη κατακρήμνιση των εργασιακών κατακτήσεων μέσα στο καλοκαίρι. Υπολογίζει ότι θα λείπουν, ότι τα παιδιά από τις αριστερές νεολαίες είναι στις θερινές τους δραστηριότητες, ότι πολλοί εργαζόμενοι θα λείπουν, ότι πολλοί εργαζόμενοι θα διστάσουν να βγουν στο δρόμο. Σας έδωσε μια απάντηση η απεργία η σημερινή. Δεν ξέρω αν είδατε λεωφορείο στην Αθήνα. Εάν είδατε, πέστε το και μένα.
Και μαζί μ' αυτό αμφισβητείτε και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, μια άλλη κατάκτηση μέσα στο καθεστώς, στο σύστημα που υπάρχει, ότι δεν μπορεί κάποιος μονομερώς να επιβάλει τη θέση του, ότι θέλει διαπραγμάτευση και θέλει συμφωνία και δεν μπορεί το κράτος να είναι τελικά ο σύμμαχος και ο αξιωματικός εν δράσει των διαφόρων κυρίων Κυριακόπουλων. Είναι μεγάλη η επέμβαση που κάνετε και πιστεύω ότι δεν θα περάσει.
Εμείς πιστεύουμε ότι τη μέρα που ο Πρωθυπουργός θα μιλάει στη Θεσσαλονίκη για τις οικονομικές και κοινωνικές κατευθύνσεις της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όλη η Ελλάδα πρέπει να παραλύσει. Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να παγώσει και να μην εφαρμοστεί. Το οφείλουμε σ' αυτόν που τραγούδησε μέσα στον Επιτάφιο, στο Γιάννη το Ρίτσο και σε όλους αυτούς που έχουν δώσει τη ζωή τους για τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.
Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, μία παράταξη η οποία έχει στηριχτεί παραδοσιακά στις αξίες της οικογένειας, προσπαθώντας μέσα από την οικογένεια να αντλήσει ιδέες συντηρητισμού και μη αλλαγής των πραγμάτων, είναι σήμερα η παράταξη η οποία στρέφεται ενάντια στην οικογένεια.
Σας ρωτάω: Μια γυναίκα, μάνα, η οποία δουλεύει σε ένα εργοστάσιο έξω από την Αθήνα, η οποία θέλει τουλάχιστον μία ώρα να πάει και μία ώρα να γυρίσει, η οποία πιάνει δουλειά στις 8 το πρωί, έχει δέκα ώρες δουλειά όταν αποφασίσει ο εργοδότης και δύο ώρες στη συγκοινωνία, σύνολο δώδεκα ώρες, δηλαδή 8 το πρωί με 8 το βράδυ, τι θα κάνει; Αυτό είναι το ενδιαφέρον σας για την οικογένεια; Τι θα γίνει το παιδί του ενός ή δύο ετών; Θα πάει στα απογευματινά του Κολεγίου ή του Μοραΐτη; Θα πάει στο ολοήμερο σχολείο το οποίο δεν υπάρχει; Τι θα γίνει ο έφηβος ο οποίος αντιμετωπίζει κινδύνους; Ξέρετε για τι κινδύνους μιλάω. Έχει βγει από τη χρυσαλίδα, κάνει τη μεγάλη του αλλαγή, έρχεται σε σύγκρουση με τους γονείς του, είναι φορτωμένος με τα προβλήματα της οικογένειας. Τι θα γίνει; Ποιος γονιός θα είναι πίσω; Πρέπει ένας από τους γονείς να μη δουλεύει;
Πώς θα λείπουν οι γονείς από το σπίτι; Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζετε την ελληνική οικογένεια και με ποιο τρόπο την αντιμετωπίσατε μέσα από το ελεύθερο ωράριο των καταστημάτων; Με ποιο τρόπο το αντιμετωπίζετε με την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, όπου η γιαγιά και ο παππούς έπαιζαν το ρόλο της μπέϊμπι σίτερ ή του να μαγειρέψουν, γιατί το κράτος δεν μπορούσε να δώσει κοινωνικές παροχές.
Κάνετε μία επίθεση συνολική απέναντι στην οικογένεια, μια απαράδεκτη επίθεση και δεν μπορούν να σιωπούν και οι επιστημονικοί φορείς που έχουν σχέση με την οικογένεια. Στη διάσπαση αυτή που έχουν τα μέτρα σας, δηλαδή, το πως απορυθμίζουν, πλήττουν, βάζουν καινούρια εμπόδια στην οικογένεια του Έλληνα εργαζόμενου και της Ελληνίδας, η πρώτη που θα το πληρώσει θα είναι η γυναίκα.
Και θέλω να σας πω ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι κάπως διαφορετικός. Ο άνθρωπος έχει μάθει και έχει καταφέρει να ζει με τον ίδιο τρόπο σχεδόν την κάθε εποχή, όπως να σηκώνεται να δουλεύει, να προσπαθεί να έχει τρία γεύματα την ημέρα, να αναπαύεται το βράδυ αρκετά, στα ζεστά κλίματα, όπως το δικό μας, να αναπαύεται και το μεσημέρι, τα καλοκαίρια κλπ.. Εσείς το αμφισβητείτε αυτό και δίνετε τη δυνατότητα στους φίλους του κ. Κυριακόπουλου να κάνουν τους εργαζόμενους ζώα. Δηλαδή, θα είναι μέρες που θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και θα είναι μέρες που θα είστε σε χειμερία νάρκη. Τι είναι αρκούδες οι εργαζόμενοι ή ερπετά; Από πού και ως πού οι φίλοι του κ. Κυριακόπουλου και υποστηρικτές σας μπορούν μονομερώς, με διευθυντικά δικαιώματα μπορούν να αποφασίζουν ποιες μέρες θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι από το πρωί μέχρι το βράδυ και ποιες θα μπορούν να κοιμούνται.
Τελικά η κοινωνική ανθρωπολογία και όχι η πολιτική ούτε η κοινωνιολογία, αλλά η κοινωνική ανθρωπολογία πρέπει να μελετήσει μέτρα τέτοια σαν και αυτά που παίρνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή που πήραν άλλες κυβερνήσεις στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το τρίτο σημείο που θέλω να αναφερθώ είναι πως όταν είχαμε τα θέματα με τον ΟΤΕ και τους τραπεζοϋπαλλήλους, είχα πει προσοχή, μην πέσετε στην παγίδα, οι χαμηλότεροι όροφοι πρέπει να τα βάλουν με τους ψηλότερους. Μην πέσετε στην παγίδα των ρετιρέ. Μην πέσετε στην παγίδα της διαίρεσης ανάμεσα σε εργαζόμενους στο δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα και ανέργους. Το χτύπημα θα βρεις όλους και αυτήν τη στιγμή είστε σε ένα ασανσέρ και σε όποιο όροφο σας βγάλει το κουμπί βαράτε τον κόσμο. Ξεκινήσατε με τον ΟΤΕ, τους τραπεζοϋπάλληλους, πιάσατε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους ανέργους. Τι προσφέρετε στον κ. Κυριακόπουλο; Του προσφέρετε τσάμπα εργατική δύναμη με τις υπερεργασίες. Του χαμηλώνετε το κόστος των υπερωριών. Για ποιο λόγο οι εργοδότες να προσλάβουν ανέργους, αφού έχουν τα διευθυντικά δικαιώματα και τη δυνατότητα της φθηνής υπερωρίας; Για ποιο λόγο να προσλάβουν τα παιδιά των 20 ετών, των 25 ετών και 30 ετών που περιμένουν με αγωνία να βρουν δουλειά και μένουν με τον πατέρα και τη μητέρα μέχρι τα 35. Τα δώσατε όλα και όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι αυτά τα μέτρα της Κυβέρνησης δεν πλήττουν μόνο όσους έχουν απασχόληση. Πλήττουν και αυτούς που δεν έχουν, τους κλείνουν το δρόμο να βρουν απασχόληση και τους στερούν τη δυνατότητα, όταν υπάρχει αύξηση της ζήτησης να υπάρχει ευχέρεια σε ορισμένες επιχειρήσεις να δουλέψουν περισσότερο και να προσλάβουν νέους ανθρώπους.
Το τέταρτο σημείο είναι αυτό της ανταγωνιστικότητας. Είναι ντροπή, το πρότυπο για την Κυβέρνηση Καραμανλή να είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Λυπάμαι που το λέω γι' αυτές τις χώρες, γιατί ήταν χώρες με δυνατότητες, αλλά μέσα από την κατάρρευση των καθεστώτων και μέσα από τη μαφία και την καπιταλιστική ζούγκλα είδαμε που βρέθηκαν. Καταλαβαίνω ότι το όνειρο μιας πολιτικής δύναμης στη Βουλγαρία και Ρουμανία να έχει εργασιακό κόστος και να έχουν κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, όπως η Ελλάδα. Όπως εμείς θα θέλαμε να έχουμε κατακτήσεις και μισθούς, όπως η Γερμανία, όπως η Γαλλία και όπως άλλες χώρες. Αλλά εσείς; Με τη μείωση του εργασιακού κόστους; Τι θέλετε να κάνετε την Ελλάδα, μήπως Σερβία, Βουλγαρία ή Ρουμανία; Πού θα σταματήσετε; Αλλού κατά τη γνώμη μας πρέπει να αναζητηθούν δυνατότητες αύξησης της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως στην έρευνα, την εκπαίδευση, την καινοτομία, την έντονη παρέμβαση του δημοσίου που μπορεί να παίξει στρατηγικό ρόλο σε κλαδικές πολιτικές που δεν υπάρχουν, στον εντοπισμό των κλάδων που έχουν δυνατότητα για ανάπτυξη. Είναι εντελώς μακριά από μας η πολιτική της Γαλλικής Κυβέρνησης. Όμως, μετά το γαλλικό δημοψήφισμα τι κάνει ο Ντε Βιλπέν, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας; Εντοπίζει 65 κλάδους που θεωρεί ότι η γαλλική οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σ' αυτό το πιεστικό διεθνές κλίμα. Εσείς τίποτα. Μόνο εργασιακό κόστος. Αν δείτε, όμως, τους πίνακες του εργασιακού κόστους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την παραγωγικότητα της οικονομίας θα δείτε ότι οι χώρες με υψηλό εργασιακό κόστος έχουν υψηλή παραγωγικότητα. Αυτά αναφέρθηκαν από πολλούς συναδέλφους, όπως και πάρα πολλά παραδείγματα. Αυτό το δρόμο έπρεπε να πάρει η χώρα μας, όπως της έρευνας, της εκπαίδευσης και των κλαδικών πολιτικών. Και όχι να έχουμε εδώ τους Ταλιμπάν, του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, οι οποίοι οφείλουν να δώσουν απαντήσεις, τι έκαναν για το χαμηλότερο εργασιακό κόστος που έχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 και γιατί έχουμε τέτοια συμμετοχή στην ανάπτυξη της χώρας μας. Πόσα μάζεψαν από τις φούσκες του Χρηματιστηρίου ο κ. Κυριακόπουλος και η παρέα του; Τι τα έκαναν όσα πήραν από τους αναπτυξιακούς νόμους και από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και από τα προηγούμενα; Τι έκαναν γι' αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες υγείας και ασφάλειας στο χώρο εργασίας που είναι οι χειρότερες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 για την Ελλάδα;
Το προτελευταίο σημείο που θέλω να αναφερθώ είναι ότι πιστεύετε πως θα περάσουν τα μέτρα. Εντάξει, πιστέψτε το. Ξέρω ότι έχετε και επιχειρήματα και μάλιστα πραγματικά. Ποντάρετε ότι δε θα κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι και κάτι που υπάρχει πραγματικά, το φόβο του εργαζόμενου να χάσει τη δουλειά του. Τον έχω δει παντού, είτε πας στο Μακ Ντόναλτ με τα νέα παιδιά που δουλεύουν εκεί, είτε πας στην Τριούμφ που έκλεισε, είτε πας στο Σουλίς, βλέπεις το φόβο του εργαζόμενου να χάσει τη δουλειά του, είτε νέος, είτε παλιός είναι κλπ.. Εκεί ποντάρετε και μπράβο σας. Συγχαρητήρια. Η δημοκρατία του τρόμου, η δημοκρατία του φόβου. Αυτή τη δημοκρατία πάτε να στήσετε. Εμείς ως Αριστερά έχουμε άλλη άποψη. Πιστεύουμε πρώτα απ' όλα ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αισθάνεται αυτοεκτίμηση και πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και πρέπει να βρει το δρόμο της συλλογικότητας και της ενότητας.
Αυτά θέλω να τα πω και στον εκπρόσωπο του Κ.Κ.Ε. τον κ. Κολοζώφ. Τι θα σκεφθεί ο νέος εργαζόμενος, ο νέος άνθρωπος που δεν έχει πείρα από πολιτική, να παρελαύνουν τα αριστερά κόμματα από το Βήμα της Βουλής και να καταφέρονται το ένα ενάντια στο άλλο. Δεν υπάρχει λύση. Μηδενισμός. Απογοήτευση. Συναίνεση.
Στη Γαλλία όταν ήρθε αυτό το αποτέλεσμα είναι γιατί οι Τροτσκιστές, Κομμουνιστές, Αριστεροί, προωθημένοι Σοσιαλιστές παρότι είχαν διαφορές μεταξύ τους και παρότι είχαν να κάνουν έντονη κριτική ο ένας στον άλλον, βρήκαν τον κοινό δρόμο και σ' αυτόν το δρόμο σας καλούμε και εμείς. Ναι, ισχυρό ΠΑΜΕ και ισχυρή Αυτόνομη Παρέμβαση και ισχυρές ταξικές δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα. Κοινή δράση παρά τις διαφορές που έχουμε, χωρίς να ανοίγουμε τα ποινικά μητρώα του καθένα. Να λέει ο ένας τι έκανες τότε στο Μάαστριχτ και ο άλλος τι έκανες τότε με τους συμβασιούχους, σχετικά με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένα επιχείρημα της Κυβέρνησης, κύριε Υπουργέ, είναι ότι θα κάνει εκλογές. Κάντε τις. Και αν ήσασταν έτοιμοι θα τις κάνατε πριν περάσετε αυτά τα μέτρα. Αν είχατε εντιμότητα, θα τις κάνατε πριν περάσετε αυτά τα μέτρα, μέσα από το Τμήμα Διακοπών της Βουλής. Να πείτε θα κάνουμε αυτό για το ωράριο, θα κάνουμε αυτό για τους εργαζόμενους, θα κάνουμε αυτό για τους δημόσιους υπάλληλους.
Εκλογές. Εδώ είμαστε. Πριν ή μετά τα μέτρα. Δεν φοβόμαστε την πρόκλησή σας. Θα δώσουμε τη μάχη, για να μην εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα. Αν χρειάζονται εκλογές, θα δώσουμε τη μάχη και των εκλογών. Ξέρουμε τις δυνάμεις μας και ξέρουμε τις αδυναμίες μας. Ξέρουμε ότι η μεγάλη αδυναμία της αριστεράς είναι η έλλειψη κοινής δράσης. Ξέρουμε ότι αν υπάρχει κοινή δράση της αριστεράς, θα δούμε θεαματικά αποτελέσματα. Θα ακυρώσουν και εκλογικούς νόμους και τα πάντα.
Σε δύο αναμετρήσεις τα είδαμε αυτά: Στην αναμέτρηση που έγινε στη Γαλλία με το δημοψήφισμα, όπου όλοι έτριβαν τα μάτια τους, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα ήταν "υπέρ" και βγαίνει ένα "κατά", το οποίο πλησίαζε το 60%. Το βλέπουμε, επίσης, και στη Γερμανία σήμερα. Η Κυβέρνηση Σρέντερ κάνει εκλογές και βλέπουμε μια νέα δύναμη, στηριγμένη στη συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς.
Μπορούμε ως μεγάλη αριστερά μέσα από την κοινή δράση, μέσα από την ενότητα, μέσα από την προβολή των ζητημάτων που απασχολούν την κοινωνία να ανατρέψουμε αυτό το δρόμο και να χαράξουμε πιο αισιόδοξες μέρες για τη χώρα μας.

Συναδελφικά
Η Σ.Ε.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ

ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ