21 Μαρ 2006

Λέμε ΟΧΙ στις αντεργατικές πολιτικές

Συνάδελφοι,
Το 34% του προσωπικού της Εταιρίας μας συμμετείχε στην απεργία της 15/3/2006. Πιο πολλοί από όλες τις προηγούμενες φορές, πιο θυμωμένοι με αυτά που γίνονται, περισσότερο πεισμένοι για το δίκιο μας, πιο αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας.

 

Νέοι και νέες συνάδελφοι,
Εσείς, που η κυβέρνηση και εργοδότες, σας ρίχνουν στον κοινωνικό καιάδα, που θέλουν να σας κάνουν μια γενιά χωρίς δικαιώματα, να σας κάνουν να ξεχάσετε το πότε θα πάρετε σύνταξη, να σας κάνουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού, εσείς που στην συντριπτική σας πλειοψηφία δεν απεργήσατε, έχετε άραγε αντιληφθεί ότι η γενιά σας θα ζήσει έναν εργασιακό μεσαίωνα αν δεν αντιδράσετε από σήμερα;

 

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ. Πρέπει να γίνει και εδώ της Γαλλίας.
 
Συνδικάτα, νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, πρέπει να ορθώσουμε όλοι μαζί ένα τεράστιο φράγμα αντίστασης, όπως αυτές τις μέρες κάνουν στο Παρίσι πάνω στο οποίο σκοντάφτει η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη.

 

Συνάδελφοι.
Η κυβέρνηση όλο και περισσότερο προσφεύγει στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Δίνει συνεχώς νέα προνόμια στο κεφάλαιο, ενισχύει την ασυδοσία των επιχειρήσεων. Μιλάνε με θράσος για το τάχα υψηλό κόστος εργασίας που στην πραγματικότητα είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη και το οποίο με τις μύριες όσες επιδοτήσεις παίρνουν οι βιομήχανοι, τείνει να γίνει μηδενικό για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Και τι δεν παίρνουν: Επιδότηση για δωρεάν εργασία, επιδοτήσεις με δωρεάν κεφάλαια, επίσημα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ανεπίσημα δεν πληρώνουν καθόλου εισφορές και χρησιμοποιούν ασύστολα μαύρη εργασία, φορολογικές απαλλαγές εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικές. Δεν τους φτάνουν όμως. Η απληστία τους δεν έχει όρια. Τα θέλουν όλα.
 
Βάζουν στο στόχαστρο τώρα τις Συλλογικές Συμβάσεις. Θέλουν να ακυρώσουν τις κλαδικές συμβάσεις, θέλουν να εξαϋλώσουν το δικαίωμα της απεργίας, θέλουν να ξαναδώσουν αυξήσεις πείνας. Στο ασφαλιστικό προετοιμάζουν ακόμη μια νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου για τους εργαζόμενους.

 

Με λίγα λόγια θέλουν να πάρουν την ιστορική ρεβάνς από το εργατικό κίνημα.
Θέλουν ή να υποτάξουν ή να διαλύσουν τα συνδικάτα.
Θα το επιτρέψουμε; Τίποτε από τα δύο δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί.
 
 
 
Συνάδελφοι,

 

Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτή η επίθεση δεν είναι νέα. Από το 1990 την βλέπουμε σταδιακά να ξεδιπλώνεται. Πότε με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού, όπως έγινε με την προηγούμενη κυβέρνηση, πότε με το πρόσχημα της μεταρρύθμισης, οι εργαζόμενοι εγκαλούνται, ως οι προνομιούχοι που πρέπει να χάσουν τα δικαιώματα τους. Όσο εκσυγχρονισμός υπήρξε χθες, τόση μεταρρύθμιση υπάρχει σήμερα. Πρόκειται για επικοινωνιακές φούσκες που θέλουν να συγκαλύψουν τις βαθύτατα ταξικές επιλογές τους, οι οποίες όμως δεν αντέχουν στον χρόνο.
Εκσυγχρονισμός του συστήματος κυριαρχίας του κεφαλαίου έγινε χθες.
Διαρρύθμιση των συμφερόντων του κεφαλαίου γίνεται με πολύ ωμό και αυταρχικό τρόπο, σήμερα.
 
Η εργατική τάξη είναι ριζικά αντίθετη σε αυτές καθαυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όχι μόνο στους φορείς που κάθε φορά τις εφαρμόζουν από κυβερνητική θέση.
Αρκετά πια με τις υποσχέσεις και τις μεγαλοστομίες που εξαγγέλλονται από τα προεκλογικά μπαλκόνια, από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, οι οποίες μετατρέπονται σε αντεργατικό εφιάλτη αμέσως μετά τις εκλογές. Το έργο αυτό το έχουμε δει πολλές φορές και δεν θέλουμε να το ξαναδούμε. Το όχι μας είναι διαρκείας, όσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση. Δεν πρόκειται το όχι να γίνει ναι αν προστεθεί και ολίγον διάλογος για τα μάτια του κόσμου.
 
Ας το προσέξουν καλά όσοι από το πολιτικό μας σύστημα εύκολα προσφεύγουν σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Ας το πάρουν υπόψη τους όσοι το τελευταίο διάστημα νουθετούν τα συνδικάτα να γίνουν πιο προσαρμόσιμα, πιο ευέλικτα, που τα καλούν να βάλουν νερό στο κρασί τους.
Θέλουμε καθαρή θέση από όλους. Τι λένε για ουσιαστικές αυξήσεις και την σύγκλιση των μισθών με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, τι λένε για το 8ωρο, τις συμβάσεις και το 35ωρο; Τι λένε για την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία; Τι απαντάνε στο αίτημά μας για επιστροφή των καταληστευθέντων αποθεματικών του ασφαλιστικού συστήματος; Τι λένε για την γενναία αύξηση του επιδόματος ανεργίας;

 

Όχι υπεκφυγές, όχι μισόλογα, καθαρές κουβέντες.
 
Συνάδελφοι,
Για να μπορέσουμε να αντισταθούμε χρειάζεται να μπουν ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι σ΄ αυτή τη μάχη. Απαιτείται να βάλουμε στο χρονοντούλαπο τις πρακτικές του κυβερνητικού, κομματικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που πλήγωσαν το εργατικό κίνημα. Πρέπει να κατακτήσουμε την πραγματική αυτονομία των συνδικάτων. Πρέπει να σταματήσουν οι διασπαστικές πρακτικές που διχάζουν και απογοητεύουν τους εργαζόμενους.

 

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και το γνωρίζουμε. Έχουμε απέναντί μας τη σκληρή και ανάλγητη κυβερνητική πολιτική. Έχουμε όμως το δίκιο με το μέρος μας.
 
Έχουμε όμως και το κουράγιο, τη δύναμη και τη θέληση να συνεχίσουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
 
Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.
 
Συναδελφικά
Η Σ.Ε.