Στην πρόσφατη περιοδεία του Συλλόγου στην Λάρισα ακούσαμε από τον Νίκο Κοντοσώρο, επικεφαλής της ΔΑΚΕ, μια περίεργη καινοφανή άποψη:

Πραγματικά η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι τυπικό δείγμα αυταρχικών ή και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τη μεγαλύτερη ακμή της γνώρισε υπό το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς. Το Γερμανικό δικαστήριο υπό τον αρχιδικαστή Roland Freisler ή το Ιταλικό Δικαστήριο Κρατικής Ασφαλείας του Μουσολίνι δίκαζε με την αρχή της συλλογικής ευθύνης και όχι με την αρχή της εξατομίκευσης, την ατομική ποινική ευθύνη.

Αλλά και στη χώρα μας τα έκτακτα στρατοδικεία ή τα Πενταμελή Εφετεία κατά και μετά τον Εμφύλιο χρησιμοποιούσαν τη συλλογική ευθύνη είτε στη βάση του ν. 509 είτε στη βάση του νόμου περί κατασκοπείας (ν. 375/1936).

Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε αν η άποψη του συναδέλφου μας μπορεί να περιέχει και δόσεις αλήθειας:

Σε μια γενικότερη προσέγγιση η θεωρία της ευθύνης των εργαζομένων απαντάται σε εταιρίες δημόσιου ή ημιδημόσιου χαρακτήρα.

Δεν έχουμε ακούσει πουθενά να υπάρχει ευθύνη των εργαζομένων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις αν δεν πάνε καλά.

Εκεί είναι σαφές και κοινωνικά παραδεκτό ότι την αποκλειστική ευθύνη έχει ο ιδιώτης εργοδότης.

Γιατί όμως να μην συμβαίνει το ίδιο και με τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και πιο ειδικά με την δική μας;

Να δούμε λοιπόν γιατί μπορεί να φταίνε οι εργαζόμενοι:

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που διαμορφώνουν μαζί με την Διοίκηση το επιχειρηματικό σχέδιο και τους στόχους της Εταιρίας;

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που αποφασίζουν μαζί με την Διοίκηση την εμπορική πολιτική της και τα ποσοστά προμηθειών;

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που διαμορφώνουν μαζί με την Διοίκηση τα ασφάλιστρα των διαφόρων κλάδων;

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που καθορίζουν την επενδυτική πολιτική της Εταιρίας έτσι ώστε να μεγιστοποιούνται οι αποδόσεις εξ επενδύσεων;

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που διαμορφώνουν το οργανόγραμμα, καθορίζουν τα έξοδα και διοργανώνουν τα διάφορα ταξίδια της Εταιρίας;

- Γιατί μήπως είναι αυτοί που αποφασίζουν μαζί με την Διοίκηση για την πώληση της ακίνητης περιουσίας της Εταιρίας;

Δεν νομίζουμε ότι μπορεί να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο.

Βέβαια μπορεί να πει κάποιος ότι οι εργαζόμενοι είναι οκνηροί, ότι δεν δουλεύουν, ότι τάχουν φορτώσει στον κόκορα ότι, ότι , οτι…..

Μια φαιδρή απάντηση θα ήταν ότι όσο βλέπουν να εργάζεται και να παράγει η Διοίκηση το ίδιο κάνουν και αυτοί.

Ας σοβαρευτούμε όμως:

Η εταιρία έχει όλους τους τρόπους να ελέγξει τον εργαζόμενο που κάθεται, που είναι τεμπέλης, οκνηρός, άχρηστος κλπ.

Μάλιστα στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν έχει απολυθεί με απόφαση των πειθαρχικών οργάνων της Εταιρίας συνάδελφος που ήταν ανεπαρκής υπηρεσιακά.

Ας μην μας λένε λοιπόν ότι είναι υπεύθυνοι και οι εργαζόμενοι για την πορεία της Εταιρίας.

Ας μην το ξεχνάμε αυτό, ιδιαίτερα εμείς οι συνδικαλιστές.

Συναδελφικά

Η Συντονιστική Επιτροπή