Αν συνάδελφοι σήμερα ερχόταν εδώ ο Ταμβακάκης και έβλεπε αυτήν την απογοητευτική εικόνα θα έτριβε τα χέρια του. Εγώ αν ήμουν Ταμβακάκης θα το πούλαγα το μαγαζί χωρίς να ανοίξει μύτη.

Σε μία Γενική Συνέλευση που όπως πάντα γίνεται μέσα στο ωράριο εργασίας, σε ένα κτίριο που το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να κατέβουμε 1,2,3,4,5 ορόφους, η παρουσία αυτή τη στιγμή στην αίθουσα 180 με 200 συναδέλφων από τους 750 που είναι στο κτίριο, μόνο απογοήτευση μπορούν να μας γεννήσουν.

Και μάλιστα τη μέρα που ξέραμε όλοι ότι είχε συνάντηση το Σύλλογος με την νέα Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας. Τι μας είπε η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας; Επί της ουσίας τίποτα.

Ότι θέλω χρόνο, θέλουμε χρόνο να το σκεφτούμε, θέλουμε χρόνο να δούμε και ότι ξεκινάμε σε όλα από μηδενική βάση. Αυτό ήταν το αρνητικό κομμάτι. Ότι δεν ξεκινάμε δηλαδή με στόχο, με μοναδικό στόχο να αναπτύξουμε την εταιρεία και δεν πουλιόμαστε, αλλά ξεκινάμε εξετάζοντας όλα τα ενδεχόμενα.

Το θετικό κομμάτι; Ότι φτιάχνουμε ένα τριετές business plan, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και ότι θα είμαστε σε συνεννόηση με το Σύλλογο. Κάτι που το είχε αποφύγει σαν τον διάβολο το λιβάνι η Διοίκηση Αράπογλου.

Και το τρίτο πιο σημαντικό θετικό στοιχείο, με μία Διοίκηση της ΕΤΕ που εμφανίστηκε σαφώς πιο προσγειωμένη. Γιατί για όσους ήταν εδώ το 2004, η πρώτη δήλωση του Αράπογλου ήταν, ότι αν αυτό το μαγαζί δεν μου αποδώσει 18% απόδοση ιδίων κεφαλαίων, θα το πουλήσω.

Η σημερινή άποψη του Ταμβακάκη είναι, ότι αυτό το πράγμα που είπε ο Αράπογλου ήταν κάτι εξωπραγματικό. Ποτέ δεν μπορούσε να πιαστεί από μία ασφαλιστική εταιρεία. Το θετικό για εμάς είναι, ότι ο Ταμβακάκης ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και το ξέρει από μέσα το μαγαζί.

Το αρνητικό για εμάς είναι το ότι ο κος Ταμβακάκης σαν παλιό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας μας που ήταν, ότι ξέρει ακριβώς τι παίρνουμε και μάλιστα μία επισήμανσή του ήταν, ότι είσαστε και από τους καλύτερα αμειβόμενους εργαζόμενους της Ελλάδας.

Πρέπει να είσαστε ευχαριστημένοι γιατί είσαστε από τους καλύτερα αμειβόμενους. Δηλαδή δεν έχει ασχοληθεί ακόμη με την Εθνική Ασφαλιστική, την προοπτική της και την Διοίκηση και είχε καταφέρει να ασχοληθεί με το τι παίρνουν οι εργαζόμενοι.

Μας είπε ότι η Τράπεζα έχει βάλει 750 διαχρονικά με 800 εκατομμύρια σαν ενίσχυση κεφαλαίου στην Εθνική Ασφαλιστική και αυτή τη στιγμή η εταιρεία αξίζει πολύ λιγότερα

.

Άρα η Τράπεζα σαφώς έχει μία χασούρα από την εταιρεία μας. Ότι μέσα στον Γενάρη θα μπουν άλλα 70 εκατομμύρια σαν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, που βγαίνουν από την Τράπεζα και ότι αυτό ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις τους σαν καινούρια Διοίκηση της ΕΤΕ. Το να βάλει δηλαδή 110 εκατομμύρια στην εταιρεία μας.

Μας επισήμανε βέβαια ότι η νέα Διοίκηση δεν είναι θέμα προσώπων. Γιατί αυτό που του ζητήσαμε και θεωρώ ότι ήταν εύλογο και εκφράζαμε όλους σας, ήταν ότι δεν μπορεί να τοποθετηθούν στη νέα Διοίκηση άτομα που έχουν ευθέως συνδεθεί με την απόπειρα πώλησης της εταιρείας.

Και ήμασταν εντελώς ξεκάθαροι και εντελώς συγκεκριμένοι λέγοντας, ότι δεν μπορεί η νέα Διοίκηση να απαρτίζεται από άτομα σαν τον Θωμόπουλο και τον Μωυσή.

Δεν δεσμεύθηκε φυσικά, αλλά μας είπε ότι δεν ήταν θέμα ατόμων, ήταν θέμα πολιτικών, στην επισήμανσή μας βέβαια ότι και τα άτομα παίζουν και έχουν το δικό τους βάρος ,το δικό τους ρόλο, τη δική τους αξία σε κάθε Διοίκηση.

Φυσικά δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από την κλασική επισήμανση, όταν είπαμε στον κύριο Ράπανο, που θεωρητικά είναι ο πιο πολιτικός από αυτούς τους δύο, ο Ταμβακάκης είναι ο τεχνοκράτης, ο Ράπανος είναι ο πολιτικός.

Ότι η δέσμευση του ΠΑΣΟΚ που εκφράστηκε σε αυτό το χώρο, από τον τότε Γραμματέα του κινήματος, τον κύριο Ραγκούση και από την κυρία Κατσέλη, ήταν ότι η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν μπορεί να είναι μία επιχειρηματική απόφαση, αλλά είναι μία πολιτική απόφαση και μας το ξέκοψαν λέγοντας, ότι εμείς δεν συζητάμε πολιτικά, εμείς είμαστε επιχείρηση πια και κοιτάμε τα συμφέροντα της Τράπεζας.

Είμαστε μέχρι τις 3 Οκτώβρη πολιτικά όντα. Τώρα είμαστε επιχείρηση. Όπως δηλαδή περιμένουμε από κάθε Διοίκηση που έρχεται.

Αυτό που λέμε λοιπόν εμείς σαν παράταξη, αυτό που λέμε σαν Σύλλογος είναι, ότι περιμένουμε να δούμε τις κινήσεις της νέας Διοίκησης. Δεν εφησυχάζουμε, δεν μπορούμε να εφησυχάσουμε, ακόμη και αν μας έκλεινε ο Ταμβακάκης σήμερα το θέμα της πώλησης, όπως σε μία Γενική Συνέλευση της εταιρείας το είχε κλείσει ο Αράπογλου, πάλι θα είμαστε ανήσυχοι.

Πάλι θα προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα σενάρια και τώρα μάλιστα με ένα πρόσθετο κίνδυνο. Ότι με όλα αυτά που ακούγονται, με όλα αυτά που γράφονται, στοχοποιούμαστε σαν κοινωνική ομάδα.

Διαβάσατε χθες μέσα από την αναδημοσίευση το κείμενο, που δεν βγήκε μόνο στην Real News, που έλεγε ότι το ταμείο μας μπήκε στο ΙΚΑ με έλλειμμα 34 εκατομμύριων ευρώ.

Αυτό δεν ήταν μία δημοσιογραφική αποκάλυψη της συναδέλφου δημοσιογράφου της Real News, ήταν μία πολιτική διαρροή από το Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Γιατί δεν δόθηκε μόνο στην Real News, δόθηκε και σε άλλες εφημερίδες. Το αναδημοσίευσαν το Έθνος, η Βραδυνή, τα Νέα και άλλες εφημερίδες, και δεν είναι απλά παραποίηση της αλήθειας. Είναι χονδροειδέστατο ψέμα.

Το ταμείο μας μπήκε στο ΙΚΑ, κουβαλώντας ένα χρέος του ΙΚΑ από τη διαδοχική ασφάλιση 24 εκατομμύριων ευρώ, το οποίο δεν δόθηκε ποτέ και δεν πρόκειται βέβαια, καταλαβαίνουμε, να δοθεί ποτέ.

Ο κλάδος υγείας πήγε σε ένα ταμείο με πολιτική επιλογή της προηγούμενης Κυβέρνησης και με πολιτική επιλογή φυσικά της σημερινής Κυβέρνησης, να διατηρείται στο ίδιο ταμείο, που το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε, γιατί έχει ανακοινωθεί από τη Διοίκηση του ΤΑΕΤΕΚΟ, ότι θα υπάρχουν αλλαγές στον κανονισμό παροχών.

Οι αλλαγές στον κανονισμό παροχών μην φανταστείτε ότι θα είναι κάτι που θα είναι ακόμα ευνοϊκότερο για τους εργαζόμενους. Προσανατολιστείτε κάτι, σε λίστα γιατρών ανά περιοχή. Τέρμα η ελεύθερη επιλογή γιατρού σε πρώτη φάση.

Αν το ταμείο μας σταματήσει να έχει λεφτά, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις ουρές του ΙΚΑ σαν ένα πιθανό ενδεχόμενο. Κατά τα άλλα τους πείραζε το ΤΑΠΕ αυτόνομο στην Εθνική Ασφαλιστική.

Να πω συνάδελφοι ότι σε σχέση με την Εταιρία έχουμε μεγάλα προβλήματα. Το ότι ξεπερνάμε το 20% σε ανείσπρακτα, αυτό είναι ένα πρόβλημα της εταιρείας, που αυτή η Διοίκηση δεν το αντιμετώπισε, που η νέα Διοίκηση οφείλει να το αντιμετωπίσει.

Οι πολιτικές επιλογές της Διοίκησης είναι αυτές που κάθε φορά καθορίζουν και την πορεία της εταιρείας. Δεν συμφώνησε κανένας εργαζόμενος η κανένας Σύλλογος για την αύξηση στο ποσοστό της ίδιας κράτησης στις αντασφαλιστικές συμβάσεις, που μπορεί να ήταν καλή, μπορεί να απέδιδε κεφάλαια, αλλά μπορεί να λειτουργούσε και καταστροφικά.

Δεν συναποφασίζουμε με την Διοίκηση. Η Διοίκηση αποφασίζει και η Διοίκηση επιλέγει. Την πολιτική του προσωπικού δεν την επέλεξε κανένας Σύλλογος με την εθελουσία. Γιατί ο Σύλλογος με την εθελουσία πήγε και υπέγραψε ότι θα υπάρχει αντικατάσταση του προσωπικού.

Είδατε εσείς καμία αντικατάσταση του προσωπικού, πέρα από τους 20 συνάδελφους μας της Ασπίδας που μπήκαν, με τις διαδικασίες που μπήκαν μέσα στην εταιρεία; Action plan είχαμε και πριν από 5 χρόνια και πριν από 7 χρόνια και πριν από 3 χρόνια και πριν από 2 χρόνια και φέτος.

Λες και μπορεί αυτή η εταιρεία να λειτουργήσει με icap. Λες και αυτή η εταιρεία μπορεί να λειτουργήσει με υπερωρίες, οι οποίες χρόνο το χρόνο αυξάνονται.

Το ξέρετε ότι το 2009 με τις υπερωρίες που δόθηκαν, τις παράνομες υπερωρίες πού δόθηκαν. Γιατί δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να ισχυριστεί ότι μιλάμε για νόμιμες υπερωρίες με δήλωση στην Επιθεώρηση Εργασίας, θα μπορούσε άνετα να προσληφθούν 40 άτομα πανεπιστημιακού επιπέδου στην εταιρεία μας; Προφανώς η πολιτική επιλογή της Διοίκησης λοιπόν ήταν, να προχωράμε σε δανεισμό προσωπικού, με τις όποιες εξαρτήσεις δημιουργεί αυτό.

Η πολιτική επιλογή της προηγούμενης Διοίκησης ήταν το κλείσιμο των υποκαταστημάτων. Θα περιμένουμε να δούμε τι πολιτική θα ακολουθήσει σε αυτό η νέα Διοίκηση. Ο Σύλλογος όμως, οφείλει αυτό να είναι ένα από τα πρώτα θέματα που θα θέσει στη νέα Διοίκηση.

Δεν απέδωσε κατά την άποψή μας η πολιτική κλεισίματος των υποκαταστημάτων για ένα απλό λόγο. Ότι το κόστος αυτής της εταιρείας δεν είναι το μισθολογικό κόστος και δεν θα μπορούσε να είναι το μισθολογικό κόστος σε μία παραγωγή ενός δις ευρώ.

Η εταιρεία αυτή είχε και το είχαμε πει και το έχουμε ξαναπεί, πρόβλημα δομών. Πρόβλημα λειτουργίας. Πρόβλημα αποφάσεω.

ΑΤΑΠΕ. Θα τα πούμε και τον Μάρτη στη Γενική Συνέλευση του ΑΤΑΠΕ. Το ΑΤΑΠΕ αυτή τη στιγμή έχει δύο προβλήματα. Αυτό που επισημαίναμε, ότι αυτή τη στιγμή αν έκλεινε, δεν είχε το σύνολο των χρημάτων για να καλύψει τις υποχρεώσεις του, λόγω της μεγάλης μείωσης των μετοχών, αλλά και πια, λόγω της εθελουσίας.

Γιατί να ξαναπώ, ότι είναι εντελώς διαφορετικό να βάζεις το χέρι σου σε ένα κουμπαρά ο οποίος έχει 100 μονάδες βάσης και να παίρνεις από εκεί και εντελώς διαφορετικό να βάζεις το χέρι σου και να παίρνεις το ίδιο ποσό από ένα κουμπαρά που έχει 60 ή 70 μονάδες.

Και αυτό σαν Σύλλογος, σαν νέο Διοικητικό Συμβούλιο και θα το αναδείξουμε και θα πιέσουμε δικαστικά για να υποχρεωθεί η εταιρεία να καλύψει τη δική της συμμετοχή, στη δική της απόφαση να κάνει εθελουσία.

Ότι αφορά, για να ξέρουμε και πως θα χειριστούμε τα θέματα. Ότι αφορά σε σχέση με την άλλη την εθελουσία, τη μεγάλη. Και ζητάμε δύο πράγματα. Σας είπε και ο Νίκος και ο Πέτρος, ότι ζητάμε από τον κο Λοβέρδο μια συνάντηση, προκειμένου να του εξηγήσουμε το γιατί το δικό μας ταμείο δεν είναι ο Ο.Τ.Ε., γιατί το δικό μας ταμείο δεν είναι σαν το ταμείο των Τραπεζών ή των αστυνομικών, γιατί το δικό μας ταμείο αντέχει μέχρι το 2017, που είναι η τελική ρύθμιση του νόμου Σιούφα να προχωράει σε εθελουσία έξοδο ή να προχωράει σε καταγγελίες.

Για ένα πολύ απλό λόγο. Ότι σε όλα αυτά τα ταμεία ο εργοδότης πληρώνει την εργοδοτική εισφορά. Ο εργαζόμενος την εργατική και άρα κάθε πρόωρη αποχώρηση τραυματίζει το ταμείο, γιατί του αφαιρεί εισφορές και πόρους από το μέλλον και του φορτώνει συντάξεις.

Στη δική μας περίπτωση, από το 1930 η εταιρεία πληρώνει το 2% επί της καθαρής παραγωγής της σαν ενίσχυση στο ταμείο, ακριβώς για να έχει τη δυνατότητα να προχωράει σε στοχευμένες πολιτικές προσωπικού και μιλάμε για το 2%, για μεγάλα νούμερα αν το δούμε διαχρονικά.

Άρα η εταιρεία, άρα οι εργαζόμενοι, άρα η Εθνική Ασφαλιστική έχει δώσει πολλαπλάσια στο ταμείο από τον όποιο τραυματισμό έχει προκληθεί από την εθελουσία και κατά την άποψή μας αυτό θα πρέπει να είναι ένα κυρίαρχο θέμα που θα το αναδείξουμε στην νέα Διοίκηση και που μαζί με τη νέα Διοίκηση οφείλουμε να πάμε στο Υπουργείο Απασχόλησης και να πείσουμε τον κο Λοβέρδο.

Σίγουρα συνάδελφοι, για μένα τουλάχιστον το forum ήταν, είναι και εξακολουθεί να είναι και θα είναι ένα πολύ θετικό βήμα. Ένα πολύ θετικό βήμα διαλόγου οτιδήποτε και να γράφεται.

Και τουλάχιστον, στο επίπεδο που μπορώ να δεσμευθώ σαν Γραμματέας του Συλλόγου, δεν θα υπάρξει καμία λογοκρισία σε αυτό το χώρο. Δεν λύνονται τα προβλήματα διαλόγου και συνεννόησης με λογοκριτικές μεθόδους.

Το θέμα μας είναι να πειστούμε πρώτα και κύρια εμείς και μετά να μπορέσουμε να πείσουμε και τους άλλους για την ορθότητα των απόψεών μας.

Μόνο αν εμείς κατέχουμε το θέμα, μόνο αν εμείς ξέρουμε το θέμα, μπορούμε να πείσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο, μπορούμε να πείσουμε τη Διοίκηση, μπορούμε να πείσουμε το Υπουργείο.

Και να κλείσω με τα ομαδικά συμβόλαια. Τα ομαδικά συμβόλαια στην Εθνική αυτή τη στιγμή είναι σε ένα καλό δρόμο. Δεν με ακούτε ούτε ενθουσιασμένο, ούτε δυσοίωνο.

Σε ότι αφορά το ομαδικό συμβόλαιο των νέων συναδέλφων, το 3002. Είναι ένα συμβόλαιο που τα 3 προηγούμενα χρόνια πήρε κεφαλαιακές ενισχύσεις από την εταιρεία, αυξήθηκε το ασφάλιστρο της εταιρείας και μπήκαν με συλλογικές συμβάσεις ποσά εφάπαξ στον ατομικό λογαριασμό του κάθε συναδέλφου.

Θα πρέπει να γίνει το επόμενο διάστημα μία επεξεργασία των όρων του, ώστε να έχει ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις παροχές του και βέβαια θα πρέπει να πιεστεί η νέα Διοίκηση να βάλει και αυτή σιγά - σιγά, κανείς δεν λέει ότι ένα συμβόλαιο ξεκινάει στο 100%.

Να βάλει και να το φτάσει στο επίπεδο των εργοδοτικών εισφορών του επιπέδου του συμβολαίου των παλιών, δηλαδή στο επίπεδο του 9% που αυτή τη στιγμή είναι στο επίπεδο του 5%.

Από την άλλη μεριά, στο συμβόλαιο των παλιών συναδέλφων. Μιλάμε το 2009 ότι έγινε μία κοσμογονία. Συνολικά μπήκαν μέσα στην προηγούμενη χρονιά 31 εκατομμύρια ευρώ ασφάλιστρα από πλευράς εταιρείας.

Σαν Σύλλογος ζητήσαμε και πετύχαμε μέσα στον πρώτο μήνα του 2010, η εταιρεία να βάλει άλλα 31 εκατομμύρια. Αν τα αναγάγουμε στις παλιές δραχμές, μιλάμε για ιλιγγιώδη ποσά. Αυτή τη στιγμή λοιπόν το συμβόλαιο έχει απόθεμα 42 εκατομμύρια ευρώ, απόθεμα ικανό να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε εθελουσία, οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική αποχωρήσεων και πιθανά απόθεμα ικανό να μας οδηγήσει μετά τη λήξη της εθελουσίας, σε μία πολιτική επαναπροσδιορισμού των παροχών και πιθανή δυνατότητα προεξοφλήσεως μέρους του κεφαλαίου του ομαδικού.

Πράγμα το οποίο δεν ήταν δυνατόν αν το συμβόλαιο δεν είχε κεφάλαια. Σε ότι αφορά το συμβόλαιο υγείας. Σε ότι αφορά το συμβόλαιο υγείας έχουμε μία μικτή εικόνα.

Έχουμε μία εικόνα σαφέστατα αρνητική σε ότι αφορά το κομμάτι της υγείας. Το Loss Ratio κινείται σε επίπεδα πάνω από το 100% ,είναι στο 105%, που υπολογίζοντας όμως τα ασφάλιστρα θανάτου, ΔΟΑ και μόνιμης ολικής ανικανότητας, φτάνουμε σε ένα Loss Ratio της τάξης του 92% και για αυτό αυτή τη χρονιά δεν θα χρειαστεί να κάνουμε αύξηση ασφαλίστρων.

Είναι όμως, θα πούμε για άλλη μία φορά, ένα συμβόλαιο το οποίο εμείς το πληρώνουμε κατά κύριο λόγο. Η οποιαδήποτε αύξηση στις δικές μας τσέπες θα περάσει και που πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν κόρη οφθαλμού.

Να ξαναπούμε για άλλη μία φορά, ότι σε αυτό το συμβόλαιο δεν χωράνε διπλές αποδείξεις, δεν χωράνε μαϊμού αποδείξεις.

Είναι ένα συμβόλαιο δικό μας. Οποιαδήποτε αύξηση των ασφαλίστρων θα προέλθει μέσα από εμάς. Γιατί σαφέστατα υπάρχει σαν στρατηγική επιλογή, οι μεγάλες ασθένειες να καλύπτονται στο 100% από αυτό το συμβόλαιο.

Και έχουμε συναδέλφους που έχει χρειαστεί να πληρώσουμε και 100.000 και 200.000 ευρώ και το κάνουμε με μεγάλη μας χαρά. Γιατί αυτό είναι το συμβόλαιο που μας καλύπτει στην υγεία.

Κλείνοντας συνάδελφοι να πω ότι προχωράμε σε ένα δύσκολο και θολό τοπίο. Οι εκλογές του Συλλόγου έδωσαν ένα μήνυμα σε όλους μας και το μήνυμα αυτό ήταν της έλλειψης αυτοδυναμίας.

Άρα, το μήνυμα αυτό πέρα από τις φωνές που μπορεί να ακούγονται σε όλες τις παρατάξεις, είναι ότι κόφτε το λαιμό σας, συνεργαστείτε και βρείτε λύσεις. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό.

Προχωράμε σε ένα δρόμο, ο οποίος σαφέστατα δεν φαίνεται να έχει το φως στην άκρη του τούνελ. Σε αυτό το δρόμο λοιπόν που προχωράμε, μπορούμε να λειτουργήσουμε μόνο ενωμένοι.

Εάν αυτό δεν γίνει κοινό κτήμα και κοινή πεποίθηση όλων μας, την επόμενη φορά που θα δοκιμάσει κάποιος να πουλήσει την εταιρεία μας, στους δρόμους θα είμαστε μόνοι μας και δυστυχώς δεν θα είμαστε ούτε καν όλοι μας.

Σας ευχαριστώ.