Αγαπητοί συνάδελφοι,

Από την τελευταία γενική συνέλευσή μας μέχρι σήμερα, οι αλλαγές και οι ανατροπές που συντελέστηκαν διαμόρφωσαν γύρω μας ένα νέο κοινωνικό και οικονομικό τοπίο με κύρια χαρακτηριστικά την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, την απαισιοδοξία.

Οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους είναι πλέον εξαιρετικά ανήσυχοι, και πώς να μην είναι άλλωστε όταν καθημερινά χάνονται θέσεις εργασίας και δίκαιες κατακτήσεις, με αγώνες ετών, ακυρώνονται.

Η κατάσταση είναι δραματική και το λένε αδιάψευστα οι ίδιοι οι αριθμοί:

·       Οι άνεργοι ανέρχονται σε 650.000 και μέχρι τέλος του έτους θα υπερβούν το 1 εκατομμύριο.

·       Η οριζόντια (και γι αυτό τελείως άδικη) περικοπή μισθών στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος κυμαίνεται από 30-35%, ενώ συστηματική ληστεία υφίστανται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.

Κανείς πια δεν μπορεί να έχει την αυταπάτη ότι οι συνέπειες της κρίσης δεν θα φτάσουν και στη δική του πόρτα. Ήδη και στον κλάδο μας, που δεν περνά τις καλύτερες μέρες του, έφτασαν τα πρώτα μαντάτα:

Η οριζόντια περικοπή αμοιβών στην Αγροτική Ασφαλιστική και φυσικά η ανεργία των συναδέλφων μας που δούλευαν σε προβληματικές ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Η κρίση βέβαια, αγαπητοί συνάδελφοι, κάποτε θα τελειώσει. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, και καλύτερα από όλους μάλιστα εκείνοι που σκόπιμα προβλέπουν ένα μακροχρόνιο οικονομικό χειμώνα επειδή αυτό ευνοεί τα συμφέροντα τους. Το ποτήρι, ναι, αυτή την στιγμή φαίνεται μισοάδειο αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ταυτόχρονα είναι και μισογεμάτο.

Δεν πρέπει συνεπώς να χάσουμε την πίστη στις δυνάμεις μας, την αισιοδοξία ότι όπως χθες, έτσι και σήμερα και αύριο, με τους αγώνες μας θα περιφρουρήσουμε τα συλλογικά συμφέροντα μας.

Αν επιβεβαιωθούν, αγαπητοί συνάδελφοι, οι εκτιμήσεις των αναλυτών, σε ένα 8μηνο θα έρθει το τέλος της ύφεσης και θα αρχίσει η οικονομική ανάκαμψη. Όμως η μηχανή της ανάπτυξης είναι αργή και αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα των εργαζομένων θα εξακολουθήσει να είναι στην πρέσα και οι κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις θα είναι αισθητές.

Η επίγνωση αυτή, αγαπητοί συνάδελφοι, μας επιβάλλει να σταθμίσουμε όσο πιο ψύχραιμα γίνεται τα πράγματα ώστε να χαράξουμε μία αποτελεσματική στρατηγική απέναντι στην κρίση και τις επιπτώσεις της.

Ως προς το εισόδημα και τις θέσεις εργασίας.

Εδώ, σαν εργαζόμενοι, βάζουμε μία κόκκινη γραμμή διακηρύσσοντας ότι θα αντιταχθούμε σε κάθε απόπειρα εξυγίανσης της εταιρίας που θα μετακυλύει τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Αυτή η θέση μας είναι αδιαπραγμάτευτη.

Λέμε ναι στην εξυγίανση της εταιρίας, όχι όμως σε βάρος των εργαζομένων, όχι σε κάθε σκέψη για περικοπές των αμοιβών μας.

Συνάδελφοι,

Το καθεστώς κακοδιοίκησης των τελευταίων χρόνων, με την αδιαφάνεια, την ευνοιοκρατία και την στρεβλή ανάπτυξη, επιβάρυνε την εταιρία με τεράστια επιπλέον κόστη που σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν ακόμη και σήμερα. Ποιος δεν έχει ακούσει αληθινές ιστορίες τρελής σπατάλης για πυραμίδες που δούλευαν με απίστευτες προμήθειες, για μερίδια αγοράς που κατακτήθηκαν χωρίς προσμέτρηση κόστους και άρα άνοιξαν μαύρες τρύπες στην εταιρία, για ευνοιοκρατικές επιλογές προφανώς με το αζημίωτο και δυστυχώς μέχρι σήμερα, με το ατιμώρητο.

Ναι λοιπόν σε κάθε μοντέλο εξυγίανσης που επιβάλλει τη διαφάνεια και θέτει φραγμούς στην κατασπατάληση πόρων. Θα στηρίξουμε κάθε τέτοια προσπάθεια της διοίκησης και, ακόμη περισσότερο, θα συμβάλλουμε έμπρακτα με δημιουργικές προτάσεις σε μια τέτοια κατεύθυνση. Το γεγονός εξάλλου ότι η ροή χρημάτων από τη μητρική τράπεζα δεν μπορεί να προεξοφληθεί με βεβαιότητα, καθιστά υποχρεωτική μια τέτοια εξυγιαντική πολιτική.

Η εξυγίανση συνεπώς της εταιρίας χωρίς περικοπές στους μισθούς και με διατήρηση των θέσεων εργασίας είναι ο πρώτος, και επαναλαμβάνω ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΣ στόχος της στρατηγικής μας.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με την αναπτυξιακή προοπτική της. Οι ίδιες οι περιστάσεις, φίλες και φίλοι, έχουν καταστήσει μονόδρομο εδώ κ χρόνια την ανάπτυξη της εταιρίας. Το μήνυμα είχε σταλεί προ πολλού με τις :

·       Ραγδαίες αλλαγές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στην κοινωνική ασφάλιση.

·       Τα διαχρονικά προβλήματα του κλάδου με τις αφερέγγυες εταιρίες.

·       Την αύξηση των αναγκών ασφαλιστικής κάλυψης και τις.

·       Επιβαλλόμενες προσαρμογές με το SOLVENCY II.

Ωστόσο , κυριάρχησαν οι σκοπιμότητες με την σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση της εταιρίας και αντί της δράσης η επιλογή ήταν εφησυχασμός και αδράνεια. Οι διοικήσεις του παρελθόντος δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αγνόησαν και σε πολλές περιπτώσεις υπονόμευσαν τα συμφέροντα της εταιρίας. Με τακτικές πελατειακών σχέσεων, κομματικής ιδιοτέλειας, αναξιοκρατίας και κάθε είδους παρασκηνιακές μεθοδεύσεις τραυμάτισαν βαριά την εταιρία και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε συνεχώς.

Οι ζημιογόνες χρήσεις διαδέχονται η μία την άλλη με συνέπεια φυσικού φαινομένου. Και δυστυχώς ο χρόνος λιγοστεύει. Θα πρέπει σε πολύ μικρότερα, ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, και σε συνθήκες κρίσης, να γίνουν όσα δεν έγιναν για χρόνια και σε συνθήκες σχετικής ομαλότητας της ασφαλιστικής αγοράς.

Θυμίζω ότι στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας, τόσο ο Διοικητής της ΕΤΕ όσο και ο πρόεδρος της εταιρίας τόνισαν με έμφαση ότι για να παραμείνει η εθνική ασφαλιστική υπό το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ομίλου, θα πρέπει να σταματήσει η εκροή κεφαλαίων προς αυτή. Αυτό σημαίνει ότι τον Οκτώβριο του επομένου έτους, με την εφαρμογή της οδηγίας του SOLVENCY II , η εταιρία μας θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.

Κινδυνεύουμε λοιπόν, αν και τώρα δεν γίνουν όσα πρέπει, να ανακαλύψουμε για μία ακόμη φορά τον Οκτώβριο του 2012 την ΑΜΕΡΙΚΉ, λέγοντας <<μοναδική λύση για την επιβίωση της εταιρίας είναι η ανάπτυξη >>.

Οι ευθύνες όλων μας , συνάδελφοι, για να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν ώστε αυτή η πολυσυζητημένη ανάπτυξη- που ποτέ δεν έρχεται- να πάρει επιτέλους σάρκα και οστά, είναι μεγάλες. Ιδίως της διοίκησης, που είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη να βγάλει την εταιρία από το τέλμα. Οι επιλογές που θα κάνει( αν καταθέσει η όχι επιχειρησιακό σχέδιο και γενικά με ποιο τρόπο θα κινηθεί έναντι της αγοράς), είναι δική της υπόθεση και θα κριθούν εκ του αποτελέσματος, αλλά βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι στο πλαίσιο της ελευθερίας της επιλογής της εμείς θα μείνουμε άφωνοι.

Για παράδειγμα είναι νόμιμο το δικαίωμα της διοίκησης να επιλέγει κ στελέχη από την αγορά αξιοποιώντας τα στην εταιρία. Ωστόσο αυτό δεν πρέπει να γίνεται ούτε καταχρηστικά, δηλ να έχουμε αθρόα εισαγωγή στελεχών που δημιουργεί ένα αίσθημα απαξίωσης των συναδέλφων, και βεβαίως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει αυτά τα στελέχη να έχουν τουλάχιστον τυπικά και ουσιαστικά προσόντα καθώς και τη έξωθεν καλή μαρτυρία. Διαφορετικά κινδυνεύει όλο το εγχείρημα και διαταράσσονται οι σχέσεις διοίκησης κ εργαζομένων.

Συνάδελφοι,

Όπως πάντα, θα είμαστε ανυποχώρητα απέναντι σε κάθε απόφαση που δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εταιρίας κ των εργαζομένων, που θα αναπαράγει τα προβλήματα αντί να τα επιλύει.

Το κλίμα ενότητας είναι προϋπόθεση για να επιτευχθούν οι κοινοί στόχοι, αλλά σε καμία περίπτωση στο όνομα της ύπαρξης του δεν θα δεχθούμε πρακτικές εκ μέρους της διοίκησης που μας απαξιώνουν ως εργαζομένους.

Συνάδελφοι,

Γνωρίζουμε ότι η επιστράτευση όλων των δυνάμεων της εταιρίας είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε σήμερα, καθώς είναι η τελευταία ευκαιρία για να πάνε μπροστά την εθνική ασφαλιστική.

Εμείς ,είμαστε στρατευμένοι στο σκοπό αυτό και θα δώσουμε τη μάχη με πίστη και αυτοπεποίθηση γιατί ξέρουμε ότι η εταιρία μπορεί να γίνει κερδοφόρα.

Η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν επιτρέπει σε κανέναν να ακολουθεί την πεπατημένη, να βαδίζει σε δρόμους που δεν οδηγούν πουθενά.

Σε μας είναι πεποίθηση πλέον, ελπίζω να το ενστερνιστεί και η διοίκηση.