Συνάδελφοι,

Η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής, το ξεπούλημα μιας ιστορικής εταιρίας συνώνυμο ενός ολόκληρου επιχειρηματικού κλάδου, δεν έχει «κλειδώσει» όπως φαίνεται να προκαταλαμβάνουν διάφορες γραφίδες του οικονομικού Τύπου. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται τετελεσμένο. Ένα μόνον είναι βέβαιο: η επιμονή μας και ο αγώνας μας στο να ανατρέψουμε αυτή την εξέλιξη.

Ο επιχειρηματικός χρόνος είναι αμείλικτος και οι όποιες αδυναμίες μιας επιχείρησης μπορεί να έχουν πολλαπλάσιο αντίκτυπο μέσα απ’ τον μεγεθυντικό φακό της απαραίτητης και αναγκαίας τηλεργασίας. Για τον λόγο αυτό η Εταιρία μας πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε οργανωτικές διορθώσεις. Παρατηρώντας, μάλιστα, τις προωθήσεις & προσλήψεις που έχουν γίνει από το 2019 και έπειτα (4 Διευθυντές & 5 Υποδιευθυντές), καθώς και μισθολογικές αυξήσεις σε ειδικούς συμβούλους, κρίνουμε με ασφάλεια ότι «υπάρχει budget».

Πέραν από αυτές τις «υψηλές» τοποθετήσεις, μέχρι στιγμής οι υπηρεσιακές ανάγκες  που προέκυψαν ως αποτέλεσμα του πρόσφατου προγράμματος εθελουσίας καλύπτονται με «υποσχετικές» προαγωγής.

Κύριε Διευθύνοντα,

Είμαστε υποχρεωμένοι να σας μεταφέρουμε το αίσθημα της απογοήτευσης και της απόγνωσης που επικρατεί ανάμεσα στους εργαζόμενους της Εταιρίας μας. Απογοήτευση που φοβόμαστε ότι θα μετουσιωθεί ξανά σε μαζική συμμετοχή σε πιθανό νέο πρόγραμμα εθελουσίας εφόσον (και όποτε) αυτό ανακοινωθεί. Θα μιλάμε ξανά για ένα brain drain που μπορείτε να ανακόψετε τώρα. Από πριν. Πρέπει επιτέλους να ανταμείψετε το προσωπικό της Εταιρίας που έβαλε πλάτη κατά τη δύσκολη πενταετία που πέρασε και συνεχίζει με αυταπάρνηση, μαζί με τα δίκτυα πωλήσεων, να κρατάει την Εταιρία μας στη θέση που της αρμόζει ακόμη και μέσα σε συνθήκες πανδημίας.

Όλα τα παραπάνω συμπληρώνουν μια εικόνα συρρίκνωσης της Εθνικής Ασφαλιστικής, όχι ως νούμερα, όχι ως πωλήσεις, αλλά σαν μια εταιρία-σταθμό στη δημιουργία στελεχών της ασφαλιστικής αγοράς. Μια συρρίκνωση που επιβεβαιώνεται σχεδόν κάθε μήνα με τη φυγή συναδέλφων μέσω ICAP που εκπαιδεύτηκαν, έλαβαν εμπειρία στη μεγαλύτερη εταιρία του χώρου και στο τέλος εισέπραξαν αδιαφορία και μεταχείριση αναλώσιμου, ωθώντας τους στον ανταγωνισμό.

Αποτυχημένη εθελουσία, αναξιοποίητα στελέχη, μη απορρόφηση των ICAP: συστατικά για ένα μείγμα θλίψης που μπαίνει στο μίξερ του 6^ου και των παραμάγαζών του.

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.