Συνάδελφοι,

Κάθε επέτειος είναι μια ευκαιρία με δύο σκέλη:

· να τιμηθούν πρόσωπα που θυσίασαν την ησυχία τους για την ελευθερία τους (μας;).

· να λάβουμε τα διδάγματα από τη θυσία τους, να τα προσαρμόσουμε στο σήμερα αξιοποιώντας τα.

Στον πυρήνα της επετείου της 17ης Νοέμβρη βρίσκεται ο διαρκής αγώνας για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Ο διαρκής αυτός αγώνας δεν πρέπει να βλέπει παντού «χούντες», αλλά ταυτόχρονα να αντιστέκεται σε αντισυνταγματικές γενικές απαγορεύσεις συνάθροισης. Πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις συνθήκες (βλ. πανδημία), αλλά και να απαντά σε οποιαδήποτε εξόφθαλμη πρόκληση των εκάστοτε κυβερνώντων. Δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η ίδια η φύση της εξουσίας που ερωτοτροπεί με την άνευ όρων επέκτασή της. Με τον ολοκληρωτισμό.

Απέναντι σε αυτή την ροπή υπάρχει ο κόσμος, ο εργαζόμενος, ο πολίτης, τα συνδικάτα τους, οι συνελεύσεις τους και οι Σύλλογοί τους που πρέπει να «πατούν φρένο» σε αυτή τη ροπή.

Η πανδημική κρίση είναι μια ευκαιρία να διευρυνθούν οι εξουσίες του κράτους, της εργοδοσίας κ.λπ.. Οι εργαζόμενοι της Εθνικής Ασφαλιστικής ήταν, είναι και θα είναι «σύγχρονοι» στην αντιμετώπιση κάθε νέας πρόκλησης.

Γιατί το μήνυμα της αντίδρασης των φοιτητών το 1973 αντηχεί ακόμη και θα αντηχεί για πάντα. Σε κάθε αγώνα για αξιοπρέπεια.

Συνάδελφοι,

Αφήνουμε το λουλούδι μας στη μνήμη των παιδιών που είπαν ΌΧΙ εκεί που οι καθηγητές τους έσκυβαν το κεφάλι. Αφήνουμε το λουλούδι μας στη θυσία όλων όσων σήμερα δουλεύουν με 10 χέρια αψηφώντας το ΕΓΩ για το υποστελεχωμένο Ε.Σ.Υ..

Ποτέ, πουθενά και για κανέναν λόγο ολοκληρωτισμός.

Παντού και πάντα ΕΜΕΙΣ.

Συναδελφικά,

Η Σ.Ε.